Μπηκε ακαλεστος ληστης ο ηλιος απ τις γριλιες
ξημερωσε Δευτερα και η Κυριακη δε φυλαξε τσιλιες
τυφλος σηκωνεσαι και κατι μουρμουρας
γρηγορα ντυνεσαι και κατι προχειρο γυρεθεις για να φας
Η μερα ασχισε και τρεχεις σαν τον Μπολτ
μοιαζεις με τυπο που χαθηκε στο Λοστ
στο αμαξι μπαινεις μηχανικα οδηγας
σε δρομους σπαστικους που δεν γουσταρεις να περνας
Τα μουτρα του αφεντικου σε περιμενουν ξινισμενα
του σπιτιου του τα σπασμενα φορτωνει σε σενα
ωρες ολοκληρες θα σου ζαλιζει το κεφαλι
στο τελος θα σου πει ''Τα λεμε αυριο ρεμαλι''
Μην κανεις πως δεν κοιμασαι
δικο τους πιονι σε τετραγωνα σημαδεμενα θα σαι
και θα πλανασαι
πως τη ζωη που ζηταγες παιδι θα την παιρνας
μηπως θυμασαι????
Το σπιτι σου σε περιμενει με απειλειτικες διαθεσεις
μα εισαι πτωμα και ουτε το χαζοκουτι δε θα ανοιξεις
καλυτερα αφου εισαι ψοφιος να την πεσεις
Στις παραισθησεις ταξιδευεις με βαπορι
δε σου μαθαν ποτε πως φυτρωσαν οι σποροι
επαιξες με ρεντα και με γεματη τη φαρετρα
τωρα τις πληγες σου ομως σκυψε και μετρα
τα βραδια ντυνεσαι κακος σαν ηρωας της Μαρβελ
οι σκεψεις σου εγιναν θυμος σε καλοστημενο πανελ
Και στο κρεβατι σαν σωριαστεις τα νυχτες που γυριζεις
το σωμα αδειο και κενο και λαμογια μυριζεις
Τα ονειρα σου κοκκινα βαμμενα σαν του Πασχα της γιορτης τα αβγα
μα η καρδια σου ολολευκη σαν μερα του χιονια
θα μεινει ασημειωτη στα χρονια τα χαμενα
γιατι ολα στα αρχιδια σου τα εχεις πια γραμμενα......
