ΕΚΤΑΚΤΟ

Λογω του φορτου αραγματος των διακοπων και του καψιμου του εγκεφαλου του συγγραφεα,προσωρινως αφηνουμε για λιγο τον Ιαν,ζητιανο,να ξεκουραστει...

melan-loco

σας αγαπάω όλους
όλους όμως

c u in hell folks
c u in paradise
god is in somewhere there, smoking joints with the Bad One

c u in the place where words have a meaning
c u in the laughter of the moment
c u in the islands of our dreams,
see you in your dream
I see your dream, and you see mine,
and Reality is something that strives to catch up to them

take care men, stay true, we 'll meet...

Μελάνι....τελος...

Ορισμένες φορές κάνεις πολλά, πάρα πολλά που είναι εκτός λογικής, εκτός των δυνατοτήτων σου πολύ απλά επειδή βλέπεις με τα λάθος μάτια! Γεμίζεις σελίδες με λάθη, πάθη και δάκρυα! Το μελάνι στο στυλό σου τελείωσε! Πέτα τον, πάρε έναν άλλο, βάλε και το βιβλιαράκι στην άκρη και πιάσε ένα άγραφο, λευκό και δυψασμένο να γεμίσει... Δεν έχω λόγια, βασικά δεν έχω όρεξη... κουράστηκα! Καλό βράδυ...

Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey

Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ΄ αυτές απλά να σε σύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες...

Δημήτρης Ζερβουδάκης-Γράμμα σε ένα ποιητή

****ecdl fashion****

ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ecdl fashion dpt ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗ... ΤΑ t-shirt ΜΑΣ ΘΑ ΦΟΡΕΘΟΥΝ ΠΟΛΥ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ! (wtf?!)

front

back

Κάθε fashion show έχει και το μουσικό του φόντο -----> ******<-----

Σήμερα έχει derby, άντε και με τη νίκη . . .

This is football...

Πολλές φορές δεν υπάρχουν λόγια ικανά να περιγράψουν καταστάσεις, σε μια τέτοια φάση είναι ο λόκο τώρα! Τι βραδιά.. μέχρι και στις καθυστερήσεις είχε ανατροπές. Ας περιγράψουμε το "ντέρμπι" μιας και το έχει η μέρα! Ο άρχοντας του αγώνα δίνει το εναρκτήριο λάκτισμα! "Το παιδί με το μέλι παραμάσχαλα" πασάρει στον "επαναστάτη της βδομάδας" μαζί ανεβαίνουν προς το κέντρο, εκεί παρατεταγμένοι σε σύστημα 1-1-1 βρίσκονται το "βατράχι", ο "extra ordineur" και ο "πασπαρτού", μετά από πολλές εναλλαγές της μπάλας ο "extra ordineur" προτείνει να επιτεθούμε το "παιδί με το μέλι παραμάσχαλα" ελέω μελιού δεν ξεκολλάει και μένει στο κέντρο,ο άρχοντας σφυρά τη λήξη του 1ου ημιχρόνου! Έναρξη 2ου ημιχρόνου και οι υπόλοιποι τρεις ξεκινάνε την επίθεση!!! Με σχετική ευκολία μπαίνουν στην αντίπαλη περιοχή και ξεκινάνε... Περίτεχνες ενέργειες, εντυπωσιακές πάσες και μεγάλη πίεση είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του αγώνα, με το "βατράχι" να είναι μέχρι στιγμής ο πιο δραστήριος και ο πιο πολύτιμος του γηπέδου! Γύρω στο 86' βγαίνουν από την περιοχή, ο "πασπαρτού" δεν μπορεί όμως να δεχτεί ότι εγκαταλείπουν, με μια μαγική κίνηση βγαίνει τετ α τετ σουτάρει....... όχι!!! ΔΟΚΑΡΙ!!!!! μα εκεί κάπου τριγύρω πετάγεται ο "extra ordineur" και σκοράρει! GOOOOOOOOAL!!!! 1 - 0 !!! Τα παλικάρια κέρδισαν! Ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη... Το δράμα για τον "επαναστάτη της βδομάδας" μόλις έχει αρχίσει... Οπαδοί της μέχρι πρότινος ομάδας της καρδιάς του, του έχουν στήσει ενέδρα στον δρόμο της επιστροφής! Τον βρίζουν, του πετάνε "λάσπη" και τον προκαλούν να αντιδράσει λέγοντας του ότι πλέον άλλος είναι ο αγαπημένος της εξέδρας!!! Δεν μασάει όμως! Ξέρει ότι τους καίει η φυγή του και ότι όλα γίνονται γιατί τον θέλουν πίσω... Επίσης ξέρει ότι είναι μεγάλη παιχτάρα και ότι έχει αρκετά χρόνια μπάλας μπροστά του και ο καιρός που θα επιστρέψει στην πρώτη του ομάδα να κλείσει τη καριέρα του ειναι μακριά....

Υ.Γ. Κάτι επίκαιρα άκυρο.... Πάνος Κιάμος-Σφύριξα και έληξες

S@turday night fever...

Όλοι οι ECDL είναι στη γύρα... let's getting started....!


Υ.Γ. Από βδομάδα που θα έχουμε απαρτία προβλέπονται τα ακόμα καλύτερα!
Υ.Γ.2 Sound track ανάρτησης B.e.p.-I gotta felling

Χιαστός

μικρές χαρές, κάποιες άλλες μοναδικές
και κάποιες τόσο μικρές.
Δεν ασχολιόμουν πολύ με το πώς την βρίσκουν οι άλλοι
χωρίς διακοπή, από πριν το γυμνάσιο
πάντα είχα το τρέξιμο

να πετάς
να ξαναγεννιέσαι, ελάχιστα, αλλά για σκέψου, κάθε
φορά που τρέχεις.
διακρίσεις, μια δύο που
έχουν κάποια σημασία για μένα, τίποτα που αξίζει να αναφέρεις.
Έλεγα μετά πως είμαι ψώνιο, με νοιάζει πολύ να μην παχύνω και μεγαλώσω
γι΄ αυτό έπαιρνα τα βουνά και τα γήπεδα
και έτσι νά 'ναι, πάλι δε με νοιάζει ιδιαίτερα
(παρεπιπτόντως, το σώμα μεγαλώνει, ό,τι και να κάνεις. Σώπα,
τι είπα, ε; Είναι αλήθεια όμως. Στα αισθήματα και στις
σκέψεις, κάποιοι που επένδυσαν εκεί, λάμπουν μέχρι
την τελευταία νύχτα).

Αλλά τώρα που
πρώτη φορά, το γόνατό μου
μου λέει πως μεγάλωσε, πως δεν είναι από σίδερο, και πως το
κακομεταχειρίστηκα και
δε με αφήνει να τρέξω,
νοιώθω κάτι σα να
με δένει.
Και η χαρά
χωρίς λέξεις και συντροφιά
που νικάει για λίγο την
βαρύτητα
για λίγο πετάει
πάνω από όλους και από όλα
όταν το πέλμα ακουμπά στο έδαφος, για να
κάνει πάλι το ίδιο βήμα με πριν, ξανά και ξανά,
ψάχνοντας να κλειδώσει στο τέμπο, να έχει οικονομική χάρη,
ψάχνοντας και διδάσκοντας την δύναμη που χαρίζει ο εσωτερικός ρυθμός
ναι, μου λείπει.

Πολύ δραματικό βγήκε· δεν είναι άσχημα
και τον προσωπικό ρυθμό δεν τον ψάχνεις εκεί κυρίως
και βέβαια χίλιοι δυο τρόποι να ξεχαρμανιάσεις από
τα τσιγάρα, αλκοόλια και το καθισιό, κυρίως το τελευταίο.
Περιμένω όμως φίλε -γιατί δεν το είπα σωστά, και εδώ
μπορείς να βρεις παρέα-
να γιάνουν όλα, και να πάμε για χαλαρά στη παραλία
και για λιγότερο χαλαρά καμιά φορά, σε κανά αγώνα ίσως
να τα δώσω όλα, να περιφρονήσω την κούραση
στη μέση της κούρσας, στο νεκρό σημείο, να βρω
καλό τεμπάκι και να πάω
όλα μέσα στο τέλος
καρφωμένος
να καίνε τα πάντα


από Δευτέρα ραντεβού στον γιατρό, το έχω αφήσει βδομάδες και ακόμη να περάσει. Πιστεύω πως είναι χιαστός σύνδεσμος, ACL (anterior cruciate ligament)



Εμίλ Ζάτοπεκ, παλιός θρύλος, ο πρώτος που προπονιόταν διαλλειματικά. Είχε μεγάλη καύλα με το τρέξιμο, και εκτιμούσε την αξία του χαλαρού στυλ. Συμβούλευε να τρέχεις κρατώντας ενωμένα τον αντίχειρα με τον μέσο, πως σε βοηθά να διατηρήσεις χαλαρό όλο το σώμα.

Και καμία επαφή να μην έχετε, αυτή η κούρσα πιστεύω αξίζει. Ο τύπος που νικάει τελικά είναι Αμερικάνος, ο μόνος που έχει νικήσει σε ολυμπιάδα στα 800 από US, νομίζω. Είναι επίσης το μόνο οκτακοσάρι από όλες τις ολυμπιάδες που έγινε από τον νικητή σε σταθερό ρυθμό, σε όλην την κούρσα. Γενικά, εγώ δεν έχω δει άλλο. Απλώς δεν υπάρχει αυτό που έκανε...

You'll never, EVER walk alone . . .

Από το χθεσινό παιχνίδι Liverpool - Lille (για την ιστορία 3 - 0).



When you walk through a storm hold your head up high
And don't be afraid of the dark.
At the end of a storm is a golden sky
And the sweet silver song of a lark.
Walk on through the wind,
Walk on through the rain,
Tho' your dreams be tossed and blown.
Walk on, walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone,
You'll never, ever walk alone.

Walk on, walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone,
You'll never, ever walk alone.

ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ vol.12

Μετα απο δυο ωρες,που περιπλανιοταν στους δρομους της πολης,βρηκε μια σκοτεινη γωνιτσα σε ενα στενο.Ξαπλωσε,χωρις δευτερη σκεψη,το κατακοπο κορμι του στο κρυο τσιμεντο και εκλεισε τα ματια του.Διπλα υπηρχε ενας καδος σκουπιδιων και η μυρωδια,που ερχοταν με το αερακι της πολης,ηταν αφορητη.Ουτε αυτη η δυσωδια ομως,ουτε και το κρυο τον εμποδισε απο το να κοιμηθει βαθια.Ισως ο υπνος ηταν και η αμυνα του στις καταστασεις,που αντιμετωπισε την πρωτη αυτη δυσκολη μερα.Επεσε λοιπον ξερος για υπνο,με την ελπιδα οτι αυριο τα πραγματα θα ειναι καλυτερα...Η δευτερη μερα ξεκινησε καλα,καθως ο Ιαν με το που ανοιξε τα ματια του,αντικρυσε ενα ευχαριστο θεαμα.Μια σακουλα με φαγητο ηταν πεταμενη εξω απο τον καδο!Ετρεξε προς το μερος της και η ευτυχια του πολλαπλασιαστηκε οταν την ανοιξε.Ενα λαχταριστο σαντου'ι'τς ηρθε σαν ''μαννα εξ ουρανου'' να ''ηρεμησει'' το στομαχι του και να ξεκινησει με ιδανικο τροπο τη μερα για αυτον.Το καταβροχθισε αμεσως,δεν τον ενοιαζε ουτε ποιος,ουτε γιατι το ειχε πεταξει εκει,απλα του οφειλε ενα μεγαλο ευχαριστω.Ξεκουραστος,λοιπον και φαγωμενος,αποφασισε να δραστηροποιηθει για να βγαλει καποια χρηματα.Επρεπε να παριστανει,πιο πιστικα,τον τυφλο και να μην μενει στασιμος σε ενα σημειο της πολης.Του λειπε ενα μπαστουνι για να ολοκληρωσει την εικονα του τυφλου ζητιανου...Αρχισε να συνειδητοποιει οτι για να ζησει επρεπε να κανει πραγματα αποτροπαια.Ετσι εκλεψε το μπαστουνι απο εναν τυφλο γερο που συναντησε στο δρομο του.Ενιωσε μεγαλη ντροπη γι'αυτο,αλλα τωρα ηταν ''ο θανατος σου η ζωη μου''.Αποφασισε να παει στο μετρο της πολης και να ζητιανεψει στα βαγονια.Θυμηθηκε,που οταν χρησιμοποιουσε μετρο,παντα καποιος ζητιανος θα γυρνοβολουσε στα βαγονια ικετευοντας για μερικα κερματα.Ισως ηταν μια καλη λυση τελικα...Προχωροντας προς τις αποβαθρες παρατηρουσε τους αγχωμενους ανθρωπους και εβλεπε να περνουν,ολοι διπλα του,σε ταχυτατους ρυθμους.Του φαινοταν παραξενο αλλα και αυτος ετσι ηταν πριν λιγες μερες,με τον ιδιο τροπο φεροταν.''Μηπως ειμαι καλυτερα και πιο ηρεμα τωρα?'',σκεφτηκε,χαμογελωντας.Μπαινοντας στα βαγονια αρχισε να φερεται με τον πιο εξαθλιωμενο τροπο,εφτασε να ειναι πιεστικος ακομα και για ενα σεντ,αλλα του βγηκε σε καλο.Ηξερε οτι οι ζητιανοι που γινονταν αφορητοι μαζευαν λεφτα,γιατι ο κοσμος ηθελε να τους ξεφορτωθει.Με τα χρηματα που εβγαλε,ετρωγε και σημερα και αυριο.Ηταν χαρουμενος,αλλα και προβληματισμενος για την κουραστικη ζωη που ζουσε στο παρελθον.Τωρα το μονο αγχος που ειχε ηταν η ανευρεση τροφης και γωνιας υπνου...Ειχε αποτιναξει απο πανω του καθε εννοια και η ζωη του δεν ηταν ρουτινα πια.Ισως μεσα στην φτωχεια εβρισκε το πραγματικο νοημα της ζωης...to be continued...

μα τι πρέζα όμορφη

δύο ποιήματα του Bukowski. Ναι, το ξέρω πως ξέρετε αγγλικά, αλλά θέλω να κάνω ένα διάλειμμα. Στο poemhunter όλα
(http://www.poemhunter.com/poem/the-history-of-one-tough-motherfucker/)
(http://www.poemhunter.com/poem/to-the-whore-who-took-my-poems/)


Η ιστορία Ενός Σκληρού Γαμιόλη

Ήρθε ένα βράδυ στη πόρτα βρεγμένος λεπτός δαρμένος και
τρομοκρατημένος
Γάτος με στραβωμένο βλέμμα χωρίς ουρά
τον πήρα μέσα τον τάησα και έμεινε
έφτασε να με εμπιστεύεται ώσπου ένας φίλος που ερχόταν με το αμάξι
πέρασε από πάνω του
Πήγα ό,τι είχε μείνει σε έναν γιατρό που είπε, "όχι τίποτα
ελπίδες...δώστου αυτά τα χάπια... η σπονδυλική του στήλη
είναι διαλυμένη, αλλά είχε σπάσει και πριν και κάπως
ενώθηκε, εάν ζήσει δεν θα ξαναπερπατήσει, κοίτα
αυτές τις ακτίνες, τον έχουν πυροβολήσει, δες εδώ, τα σκάγια
είναι ακόμα μέσα...επίσης κάποτε είχε ουρά, κάποιος την έκοψε..."



Στην Πουτάνα Που Πήρε Τα Ποίηματά Μου

κάποιοι λένε να κρατάμε τις προσωπικές μεταμέλειες μακριά από το
ποίημα,
να μένουμε αφαιρετικοί, και υπάρχει λογική σε αυτό,
αλλά στον θεό σου·
δώδεκα ποιήματα κάνανε φτερά και δεν κρατάω αντίγραφα και έχεις τους πίνακές
μου
τους πιο καλούς μου· πνίγομαι:
προσπαθείς να με πατήσεις όπως οι υπόλοιπες;
γιατί δεν πήρες τα λεφτά μου; το κάνουν συνήθως
από το κοιμισμένο παντελόνι μεθυσμένο πεταμένο στη γωνία.
την επόμενη φορά πάρε το αριστερό μου χέρι ή πενηντάρικο
αλλά όχι τα ποιήματά μου:
δεν είμαι Σαιξπηρ
αλλά απλά κάποτε
δεν θα υπάρξουν άλλα, αφαιρετικά ή αλλιώτικα·
πάντα θα είναι τύποι και πουτάνες και αλκοολικοί
ως την τελευταία βόμβα,
αλλά όπως ο Θεός είπε,
σταυρώνοντας τα πόδια του,
βλέπω που έχω κάνει αρκετούς ποιητές
μα όχι και ακριβώς τόση πολλή
ποίηση.

Το δεύτερο το απαγγέλει, νομίζω παραλλαγμένο, γιατί δεν έχω ήχο εδώ τώρα, στο youtube:
http://www.youtube.com/watch?v=zSo9_iVc9Cs

Μ, Κ

Μ:
"Τότε στο Θιβέτ. Στην κορφή που λίγοι πατάνε, τόσο νωρίς. Έτσι νομίζω τουλάχιστον. Ξέρουμε ως ένα βαθμό πως υπάρχει, μες την ομίχλη την διακρίνουμε, αν και όταν και άμα λάχει να κοιτάξουμε ψηλά. Αλλά όπως και να το κάνεις, την κρύβει η ομίχλη των χρόνων, και ο ήλιος της πεδιάδας μας. Τέσπα, τότε στο Θιβέτ. Είδα τον γκρεμό, και δε φοβήθηκα. Στο λέω ειλικρινά. Δε ράγισα καθόλου, δεν λύγισα ότου μια στιγμή, ίσως μόνο λίγο, και, παρέα με παρέα που είχε να μου πει, που ήταν ο καιρός της, άφησα τον αέρα να με πάει όπου ορίζει η τύχη.
Η παρέα, ήταν της στιγμής, και η στιγμή πέρασε, και -έτσι λέει η στατιστική, η λογική- η παρέα πρέπει να χάθηκε.
Προσπαθώ να εκβιάσω συναισθήματα και τα λέω αυτά; Ναι. Προσπαθώ να καταλάβω; Ναι, και αυτό είναι λάθος που κουβαλάω.
Το μυαλό μου είναι φτωχό, και δε μπορεί να νοιώσει. Τα βάζει σε μια ευθεία, και λέει, αν φτάνεις μέχρι το τέρμα της, πρέπει να μπορείς να φτάσεις μέχρι τη μέση. Έλα μου όμως.. Που ό,τι και να φτιάξω στις μουντές εικόνες μου, είναι μίλια μακριά από ό,τι συμβαίνει εκτός μου.
Τις κορυφές που λέω, δεν είναι τίποτα. Αν είσαι, τις κατακτάς συνέχεια. Έστω μια μέρα στις εφτά. Και πέφτεις κάτω. Την επόμενη μέρα, κάτι νέο.
Κάποιος σήμερα έφτασε εκεί πάνω. Κάποιος σήμερα έπεσε στο κενό που το τέρμα δεν ορίζεται. Κάποιος βούτηξε στην πηγή που κρύβεται στο κενό, κάποιος γεννήθηκε αφού πέθανε. Κάποιος που νοιώθει κάτι παραπάνω τώρα, κάποιος.. Μια φωνή ήταν αυτός, που δεν ακούω.
Ξεκίνησα να λέω για Κοιλάδες, τότε. Η αρχική σκέψη, ήταν πως είμαστε από τον ίδιο σπόρο. Αλλά τώρα, βλέπω το βάρος, την ηλιθιότητα, πόση χαζομάρα, του χωρίσματός μας.
Δε μελαγχολώ. Έτσι είμαι πάντα.
Δεν θες να τα ξέρεις αυτά. Ή μάλλον, δεν θες να τα ακούς. Δεν ήταν αυτό που περίμενες, όταν με είδες. Σε μπέρδεψε το μπέρδεμά μου, πέτυχε η ζωγραφιά που σκάρωσα, για να λερώσω τον καμβά.
Έμαθα, και ξέρω, πως τίποτα δεν έχει σημασία. Αυτό που νοιώθεις, δεν είναι αυτό που φαντάζομαι. Και αυτό που νομίζεις πως είμαι, δεν είμαι. Ναι, έχω πιει.

θα με βρω Χωρίς χάρτες Και χωρίς συμβουλές"

Κ:
"Κούλαρε ρ, τι λες; ξύπνα, όλα απλά! τι μελετάς; Μη γίνεσαι καραγκιοζάκος. Το προσπαθείς πολύ. Δε χρειάζεται! Βασικά, εδώ που τα λέμε, δεν το προσπαθείς καθόλου. Δε βλέπεις; Πούλα λίγη τρέλα. Άμα θες το χεις. Όλο αυτό το αστείο πράγμα, σβήστο. Νομίζεις ασχολείται κανείς; Νομίζεις πως και να ασχοληθεί, κερδίζεις κάτι; Μόνο χάνεις. Αφού λες πως ξέρεις τι ζητά ο καθένας ρε φιλαράκι, τι κάνεις εδώ πέρα; Μας το παίζεις κιόλας κάτι; Ο δρόμος είναι ανοιχτός, δε βλέπεις, σου τον δείξαμε δεκάδες φορές! Τράβα γαμήσου στο κάτω κάτω ρε φίλε!"

Μ:
"Μη με μπερδεύεις και άλλο. Δε θέλω να ασχολούμαι με εσένα. Τα διαλυτικά που μου βάζεις. Θα τα βγάλω"

Κ:
"Σβήσε ό,τι μαλακία είπες όσο είναι καιρός, γιατί θα μετανιώσεις. Και αν δε μετανιώσεις, ακόμη χειρότερα. Γιατί ούτε και αυτόν τον ρόλο θα το παίξεις σωστά. Σε βαρέθηκα. Κουραστικό και για μένα να ασχοληθώ με όλα αυτά"

χαλόου φάκερς "δεν σας χάλασε" edition

Δεν σάς χάλασε που ο λόκο είναι ακόμα εδώ!!!!!!!!! Ναι ρε!!!!! Ο λόκο ένα βήμα πριν γίνει φλόκο ένιωσε τα βάιμπς από ματζεστερ πλευρα.. και είπε ναι ρε εγώ μαζί με όλο το η σι ντι ελ υπάρχουμε..! Ήπιαμε τα ποτά μας περασΑμε καλά και εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΛΙΣ ΑΡΧΙΣΑΝ!!! ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΥ ΔΕ ΧΕΛ ECDL'S ! κλόμπαλ φιλάκια και εεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε ένα παιδιιιιιιιιιιιιιί ΜΑΛΑΜΑ σα το Σωκράτη ένα πράμα....... μέσα απο το το χωριό των Αγράφων, γεννημένο κάτω από το πλατάνι!!!! ΕΓΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΘΑ ΣΟΥ ΑΠΟΔΕΙΞΩ ΤΙΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ ΜΟΥ....


Ο ΛΟΚΟ ΠΡΟΤΡΕΠΕΙ...... ΣΠΑΣΤΕ ΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΤΕ ΣΤΗ ΑΠΕΝΑΤΙ ΠΛΕΥΡΑ.... ******** <----- ΠΑΤΑ ΤΟ

Trashy post, in a trashy blog of a trashy world . . .

Καλημέρες ECDLs, γνωστοί και άγνωστοι αναγνώστες, είμαι ο ECDL zatzo και ΝΑΙ υπάρχω ακόμη. Για να ξεκαθαρίσω από την αρχή τα πράγματα για τη παρούσα ανάρτηση τονίζω ότι πρόκειται για ένα κείμενο χωρίς τον παραμικρό προβληματισμό. Με λίγα λόγια δεν πρόκειται να διαβάσετε για την αγάπη, αποκλείεται να σας μεταφράσω στα ελληνικά αγγλικούς στίχους γεμάτους νόημα και ουσία (που μιλάνε για την αγάπη), δεν υπάρχει περίπτωση να σας γράψω ένα ποίημα (για την αγάπη) αλλά ούτε καν ένα ωραίο κουλτουρέ κείμενο (για την αγάπη) έτοιμο να πάρει βραβείο λογοτεχνικής τελειότητας. Ήδη πιστεύω ότι πολύ από εσάς, που προφανώς έχετε ψυχολογικά προβλήματα και αυτομαστιγωνώσασταν με τις αναρτήσεις των zardinero/melancholic (επειδή αγαπάτε), έχετε προχωρήσει παρακάτω ή έχετε αλλάξει ιστολόγιο (για να διαβάσετε κάτι που μιλά για την αγάπη βρε αδελφέ!!!!). Το ένα σίγουρο είναι ότι έχετε βάλει στο youtube να παίζει κάποιο τραγούδι για την αγάπη, αγναντεύεται έξω από το παράθυρό σας και αναστενάζετε βαριά . . . για την αγάπη.

Το μόνο που μπορώ να σας γράψω φίλοι μου είναι για ένα ακόμη θεϊκό μπαράκι στο τιμημένο MaDchester. Τί να κάνουμε δηλαδή; Σας το τόνισα εξάλλου!!! Δεν θα σας χαρίσω στιγμές συναισθηματικής φόρτισης, έτοιμες να ικανοποιήσουν την πλευρά του μυαλού σας που λειτουργεί σαν σημείο G (ξέρεις, αυτό που το πατάς και τρέχει σαν βρύση) μόλις ακούει το οτιδήποτε για την παγκόσμια/αιώνια/παντοτινή/διαπλανητική . . . αγάπη. Όπως σας έλεγα λοιπόν, χθες πέρασα μέρος της βραδιάς μου σε ένα "εξαρχειώτικο" μπαράκι από αυτά που όπως λένε τα Διάφανα Κρίνα . . . αυτοκτωνούν οι θαμώνες. Το όνομα αυτού Castle Hotel και ήδη από την επιγραφή στη πόρτα το ερωτεύτηκα (alert!!! key word!!! μάλλον . . .μόλις πάτησα το . . . G!!!), "Absolutely NO football here!!!". Ακριβώς αυτό, βρείτε άλλο στέκι μεθυσμένοι χουλιγκανοί! Μέσα θαμώνες στην πλειοψηφία τους από τα "στενά των εξαρχείων". Rock/indie/hc ψυχή, Surf διάθεση, oldies και post-oldies attitude και γενικά feel-good αισθητική. Με μια λέξη παράδεισος.

Τα κορίτσια στο bar στο ίδιο μήκος κύματος και μέσα στην απελευθέρωση, με την μία εξ αυτών να φιλά την φίλη της με πάθος και γραψιχριδισμό. KOOΛ κορίτσι με ωραία tattoos. Μια και έιπα tattoos, να σημειώσω ότι τόσο "μανίκι" είχα να δω από το live των Darkest Hour πέρσι. Και απο μουσική μια χαρά αφού το juke box κρίνεται υπερπλήρες και οι επιλογές των παρευρισκόμενων οκ. Ξεχωρίζουμε βέβαια το επικό Bigmouth strikes again. Κατά τα άλλα ωραία παρέα, ωραίο ποτό και τα κλασσικά γιατί βαριέμαι να γράφω. THIS IS MANCHESTER YOU MOTHERFUCKERS!!! Αυτά τα λίγα.

Yours Sincerely,

Zatzo

Y.Γ. Soundtrack ανάρτησης Tiger Army - Rose of the devil's garden για τους αγαπησιάρηδες και μόνο!!!

ΤΙ? ΓΙΑΤΙ? ΑΓΑΠΗ ? ΕΡΩΤΑΣ ? ΠΩΣ ? ΠΟΤΕ ?

Είδα ότι η ανάρτηση ONE NIGHT KEFTRAK παρόλο που προσπάθησα να τη βάλω στο κλίμα του blog δε έχει απήχηση και σκέφτηκα τι να φταίει ? μήπως ότι όλοι οι υπόλοιποι EastCoastDrinkLovers όπως και εγώ αλλά και οι περισσότεροι τους απασχολούν αυτά τα ερωτήματα όπως και άλλα πολλά και ψάχνουν να βρουν κάποιες απαντήσεις ? Τι έχουμε τελικά όταν μας ποναει η καρδούλα? ή όταν ποναει το κάτω κεφαλάκι ? τι έχουμε όταν βγαίνουμε αντροπαρεα και αντί να μιλάμε κοιτάμε κάπου συγκεκριμένα παρόλο που δε ξέρουμε κανέναν ? τι έχουμε όταν μας σπάνε τα νεύρα οι κοπέλες μας (που πιστεύουμε ότι σημαίνουν κάτι για μας) και είμαστε κατά πολύ διαφορετικοί και λέμε ‘’άσε ρε δεν είμαι καλά σήμερα’’? τι έχουμε όταν μας παίρνει μια πρώην (που περάσαμε πολλές ωραίες στιγμές) και μας ζηταει να βγούμε να τα πούμε και πιάνει τρικυμία στη καρδούλα μας ? ‘η μάλλον τι έχουμε όταν πάμε να μιλήσουμε σε μια κοπέλα που μας έκανε κάποιο κλικ κάποιο βράδυ , (μέρα , πρωί ,δεν έχει σημασία)και ενώ δε σταματούσαμε να μιλάμε μέχρι εκείνη την ώρα μόλις φτάσουμε δε βγαίνει ούτε ανάσα ? γιατί όταν τα φτιάχνουμε με μια κοπέλα στην αρχή λίγο πολύ μας ξινίζουν πολλά πράγματα και έχουμε αμφιβολίες ? γιατί όταν είμαστε με κάποια κοπέλα αρκετό καιρό χωρίς να έχει συμβεί κάτι σημαντικό και ενώ όλα ήταν μια χαρά αρχίζουμε σιγά να γινόμαστε η νύχτα με τη μέρα ?

Έτσι διάλεξα (όλος τυχαίως) αυτές τις δυο ερωτήσεις τι είναι έρωτας τι είναι αγάπη όσο και να έψαξα δε βρήκα τίποτα κανένας δε ξέρει στα σίγουρα για αυτό ανέβασα και αυτά τα δυο άρθρα! υπάρχουν και άλλα πολλά ερωτήματα σχετικά με αυτά τα δυο όπως υπάρχει έλξη ανάμεσα σε δυο ετερώνυμα άτομα (εννοώ στους ανθρώπους πάντα melancholic !)υπάρχει το άλλο μισό ? όλα αυτά όμως ισχύουν και για τις κοπέλες

Οι δίκια μου γνώμη θα δοθεί στην επομένη ανάρτηση μου προς το παρόν πάρτε ένα cocktail ποιείτε για να το σκεφτείτε

Ονομασία LOVE : 1 σλόε τζίν, 1 ασπράδι αβγού. 2 σταγ χυμό λεμόνι, 2 σταγ χυμό βατόμουρο.

Σερβίρετε σε ποτήρι Old fashioned

Άντε να πάνε τα φαρμάκια κάτω και μη γίνετε στουπί !!!

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ

Τι λέξη κι αυτή!!! Και τι "πρωτότυπη" ερώτηση την ακολουθεί..."τι είναι αγάπη"; Όσους ανθρώπους ρωτήσεις, τόσες διαφορετικές απαντήσεις θα πάρεις. Ο καθένας έχει και μια διαφορετική ερμηνεία να δώσει. Ανάλογα με τον τρόπο που έχει μεγαλώσει, ανάλογα με τα ερεθίσματα και τις εμπειρίες που έχει βιώσει, ανάλογα με το πόσο και πώς έχει διαμορφωθεί, δίνει και μια απάντηση στο "τι είναι αγάπη".
Τι να σημαίνει, αν σημαίνει, άραγε αυτό;;; Μήπως (λέω μήπως) σημαίνει ότι στην ουσία κανείς δεν ξέρει, κανείς δεν έχει ανακαλύψει τι είναι αγάπη και προσπαθεί να δώσει διάφορες ερμηνείες για να μην τον θεωρήσουν "αδιάβαστο";;;; Τελικά αυτή η λέξη έχει καταλήξει να σημαίνει τόσα πολλά πράγματα, έχει αλλοιωθεί τόσο πολύ...... Όλοι μιλάνε για αγάπη (δεν το έχετε παρατηρήσει;;;), τα περιοδικά, οι εφημερίδες τα τραγούδια, οι ανά τον κόσμο Εκκλησίες, οι ιεραποστολές, ακόμα και οι πολιτικοί, μιλάνε ατέλειωτα για αγάπη. Οι εκκλησίες ορίζουν την αγάπη με έναν συγκεκριμένο τρόπο, οι πολιτικοί με κάποιον άλλο, η κοινωνία με άλλο, και υπάρχουν όλων των ειδών οι παρεκκλίσεις και παραποιήσεις! Λέμε ότι "αγαπάμε" αλλά μέσα σε αυτήν την "αγάπη" υπάρχει η ευχαρίστηση του να με υπηρετείς και να μου κάνεις τα κέφια, υπάρχει ανταγωνισμός, ζήλια, η επιθυμία του να κατέχω πρόσωπα και αντικείμενα, να συγκρατώ, να ελέγχω, να επεμβαίνω στη σκέψη και στον τρόπο ζωής του άλλου, να προσπαθώ να τον προσαρμόσω στα δικά μου δεδομένα και να τον κάνω να λειτουργεί όπως θέλω εγώ! Μάλιστα....αυτό, λοιπόν, οι περισσότεροι άνθρωποι το αποκαλούν "αγάπη"!
Πρόσεξε τώρα και αυτό: η αγάπη έχει συνδεθεί άμεσα με την σεξουαλική επιθυμία και ευχαρίστηση, αλλά και με το αίσθημα κατοχής του άλλου προσώπου. Έτσι τις περισσότερες φορές όταν κάποιος-κάποια λέει "αγαπάω τον-την σύντροφό μου" στην πραγματικότητα λέει το εξής: "Όσο εσύ ανήκεις σε μένα σε αγαπάω, αλλά τη στιγμή που δεν μου ανήκεις αρχίζω να σε μισώ. Όσο μπορώ να στηρίζομαι σε σένα για να ικανοποιώ τις απαιτήσεις μου, σεξουαλικές, ψυχολογικές ή οτιδήποτε άλλες, σε αγαπάω, αλλά τη στιγμή που σταματάς να μου δίνεις αυτά που θέλω και να ικανοποιείς το εγώ μου, δεν σε αγαπάω"!!! Είναι αυτό Αγάπη;;;
Γιατί ρωτάμε συνεχώς "τι είναι αγάπη";;; Δεν ξέρεις τι σημαίνει να αγαπάς πραγματικά κάποιον άνθρωπο--να αγαπάς χωρίς μίσος, χωρίς μνησικακία, χωρίς ζήλια, χωρίς να θέλεις να επέμβεις στο τι κάνει ή σκέφτεται, χωρίς να θέλεις να τον αλλάξεις για να τον προσαρμόσεις στα δικά σου πρότυπα, χωρίς να επικρίνεις, να κατακρίνεις, να υποτιμάς την προσωπικότητα του άλλου, χωρίς να συγκρίνεις--δεν ξέρεις τι σημαίνει;;;;;; Μήπως, λοιπόν, δεν έχουμε ιδέα το τι είναι αγάπη και συνεχώς ρωτάμε;;; Μήπως δεν την έχουμε βιώσει ποτέ σε όλο της το μεγαλείο και την αναζητούμε συνεχώς, αλλά χωρίς να ξέρουμε τι είναι ακριβώς αυτό που αναζητούμε;;; Μήπως μέσα μας, σαν ανθρώπινα όντα, είμαστε πολύ φοβισμένοι για να δούμε την απάντηση;;;
Η αγάπη μπορεί τελικά να είναι η λύση για όλα τα ανθρώπινα προβλήματα και οδύνες! Μπορεί να είναι ολοκληρωτική έκρηξη του εγώ με ότι αυτό κουβαλάει μέσα του! Είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο;;;;....

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΕΛΙΚΑ?

Τι είναι ο έρωτας; Φαίνεται ότι όσα χρόνια και αν περάσουν το ερώτημα θα παραμένει αιώνιο. Ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ακόμα και βιολόγοι, χημικοί και φιλόσοφοι προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, ανά τους αιώνες να δώσουν έναν ακριβή ορισμό.

Τι είναι ο έρωτας τελικά; Μήπως η αδυναμία μας να προσδιορίσουμε την ορμή και την ένταση του συναισθήματος αυτού μας αποδεικνύει ότι ο έρωτας είναι κάτι πραγματικά ανώτερό μας;

Ο έρωτας είναι έκσταση και μαρτύριο, ελευθερία και σκλαβιά μαζί. Είναι ένα συναίσθημα που αν έλειπε οι ποιητές και στιχουργοί αυτού του κόσμου θα έμεναν προφανώς άνεργοι. Ο έρωτας κινεί τον κόσμο μας.

Τα συμπτώματα του έρωτα

Το ερώτημα απλό, αλλά πάντα ζητά απάντηση. Εκατομμύρια ερωτοχτυπημένες καρδιές ανά τον κόσμο αναρωτιούνται τι είναι αυτό που τους βρήκε.

Τα συμπτώματα του έρωτα είναι πάνω κάτω τα ίδια – μια αθεράπευτη μελαγχολία που διαδέχεται τη χαρά και τον ενθουσιασμό, η παράλογη πίστη ότι όλο το σύμπαν περικλείεται στο άτομο που μόλις γνωρίσαμε, η θεώρηση του κόσμου κάτω από ένα νέο πρίσμα και η βεβαιότητα ότι κανείς άλλος δεν έχει αγαπήσει αυτόν τον άνθρωπο όσο εμείς.

Ερωτας και επιστήμη

Η επιστήμη προσπάθησε να τιθασεύσει τον έρωτα. Να τον βάλει σε δοχείο και να τον σύρει στα εργαστήρια προς εξέταση. Ο έρωτας όμως είναι άπιαστος, σαν αφρός. Φλογερός, συντροφικός, κεραυνοβόλος, αμοιβαίος ή χωρίς ανταπόκριση, κατακτητικός, ανυπεράσπιστος, κάθε φορά μοναδικός.

Ο Φρόιντ υποστήριζε ότι ο έρωτας γεννιέται μέσα από την ανάγκη να ικανοποιήσουμε την ερωτική μας ανάγκη. Άλλοι μελετητές είπαν ότι ο έρωτας είναι κάτι που ξυπνά και γεννιέται γρήγορα. Κάποιοι άνθρωποι ερωτεύονται πριν ακόμα γνωρίσουν τον άλλο, ή ζουν έναν έρωτα που γεννιέται, ζει και αναπτύσσεται στο μυαλό τους, ακόμα και χωρίς ανταπόκριση. Ο έρωτας συνήθως χτυπά την πόρτα μας χωρίς να μας ζητήσει την άδεια. Και όχι, δεν έχει να κάνει μόνο με την ερωτική επιθυμία. Είναι κάτι πέρα και πάνω από αυτή.

Ο Έριχ Φρομ υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει καμία δραστηριότητα, καμία ενέργεια που να ξεκινά με τόσες ελπίδες και τόσες προσδοκίες και που αποτυγχάνει τόσο συχνά, όσο ο έρωτας.

Ο Πλάτων, πάλι, θεωρούσε ότι ο έρωτας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θεία τρέλα, από μια ακατανίκητη επιθυμία να συμπορευθούμε με τους Θεούς, όντες σε παραλήρημα. Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, μια γυναίκα, η Διοτίμα εξηγεί ότι ο έρωτας εκφράζει την ανάγκη και την επιθυμία μας να κατακτήσουμε την αιωνιότητα.

Ερωτας, μια μοναδική εμπειρία

Ο έρωτας είναι μια μοναδική εμπειρία, που μας παρασύρει, μας μεταμορφώνει, μας συγκινεί, μας επαναπροσδιορίζει, μας αποπροσανατολίζει, μας καθηλώνει. Είναι μια εμπειρία που μας αιχμαλωτίζει, ένας ιστός που υφαίνεται αργά και βασανιστικά γύρω μας.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο έρωτας δεν μπορεί παρά να έχει έναν μόνο άνθρωπο ως αντίκρισμα, ενώ άλλοι ερωτεύονται πολλές φορές. Τι είναι ο έρωτας; Μήπως είναι η ερμηνεία που του δίνει ο κάθε ένας από εμάς; Μήπως είναι συνώνυμο της έλξης, του πάθους, της ανάγκης για αγάπη, ή ακόμα και της αυτοκαταστροφής;

Συνειδητά ή ασυνείδητα, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον έρωτα σαν μια αίσθηση που γεννιέται όταν εμφανιστεί το ‘Τέλειο’. Έστω και αν το τέλειο απέχει πολύ από την… τελειότητα, η υποκειμενικότητα του έρωτα το καθιστά μοναδικό και ανυπέρβλητο.

Ο έρωτας είναι τυφλός. Ο έρωτας δε γνωρίζει τάξεις, οικονομική κατάσταση, φύλο, ηλικία, γεωγραφικούς περιορισμούς.

Οι άνθρωποι ερωτεύονται, λατρεύουν τον ενθουσιασμό της αναζήτησης του άλλου, το πάθος και τη μαγεία, και μισούν την ανασφάλεια, την αβεβαιότητα και την απομυθοποίηση. Ερωτεύονται για να ζήσουν την αμοιβαιότητα, για να πραγματοποιήσουν το όνειρο τους, για να βιώσουν την αγωνία και το απρόβλεπτο, για να κάνουν τη ζωή τους όμορφα πολύπλοκη.Ξέρει κανείς πως είναι ερωτευμένος, όταν δύο πράγματα τον συντρίβουν. Η παρουσία του (της) και η απουσία του (της).

Ερωτας, η κινητήρια δύναμη της ζωής

Μήπως ο έρωτας είναι η προβολή της επιθυμίας μας σε κάποιον που συναντούμε τυχαία; Η μήπως ο έρωτας είναι απλά η κινητήρια δύναμη της ζωής που μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε;

Μήπως τελικά ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η Ιθάκη μας;

ONE NIGHT KEFTRAK

Εδώ και πάλι ! μετά από αρκετό καιρό απουσίας μου από μια ανάρτηση στο blog είπα να γράψω και εγώ κάτι δε πρόκειται για κάτι σοφιστικέ ούτε για σαπουνόπερα όχι για μπάλα αλλά ούτε και για γκόμενες αλλά για μια εξιστόρηση ενός γεγονότος και επειδή το blog μας από τι βλέπω σχεδόν όλες οι αναρτήσεις έχουν στοιχειά από τα παραπάνω είχα ενδοιασμούς για το πώς θα το γράψω ώστε να μη βγω έξω από τα όρια του ύφους των EastCoastDrinkLovers!

STARS: εγώ Tender Extase Orgasm, ο Siniag ,o Dj tzitzikos και ο υπεραντανακλαστικος Albanos

Guest stars Ο strakan και η κοπελα του markam

Η ιστορία ξεκίνησε στο μαγαζί το όποιο δουλεύω στη new long city και φτάνει ως τη διασταύρωση έξω από το fivecorners

Ήταν απόγευμα παρασκευής όταν και ξεκίνησα τη βάρδια μου στη συνεχεία ήρθε και ο dj έχοντας οι δυο μας πολύ κέφι και το μαγαζί καθόλου κόσμο μου ήρθε η ιδέα να φτιάξω ένα cocktail αλλά όχι ένα απλό ούτε ένα κανονικού μεγεθους όπως τα συνηθισμένα που έφτιαχνα μέχρι τότε αλλά ένα το όποιο θα κάνει τι διαφορά μπροστά σε όλα τα αλλά που είχα φτιάξει μέχρι τότε!!!αφού ήρθαν ο siniag ο melancholic (τον όποιο δεν τον έβαλα στο cast γιατί έκατσε λίγο και δεν ήρθε μετά) αλλά και ο strakan και η markam τους πότισα πηρά το γιγάντιο ποτήρι στυλ margarita και άρχισα να σκέπτομαι πως και τι θα βάλω μέσα σε αυτό το cocktail ώστε εκτός το μέγεθος του να κάνει διαφορά και η γεύση του αλλά και η εμφάνιση του {[συμβουλές] η εμφάνιση μετραει πάνω από σε ένα cocktail όλα θα το εξηγήσω άλλη φορά γιατί}έτσι άρχισα σιγά σιγά να γεμίζω το ποτήρι και στη συνέχεια να το γρανιταρω με τα βλέμματα όλα πάνω μου τελειοποίησα το cocktail μου και άρχισα να ποτίζω το κόσμο!!!μετά από λίγο άρχισα να ρώταω το κόσμο αν τους άρεσε και όλοι άρχισαν να μου ζητανε και άλλο ειδικά ο melancholic!!(δε θέλω να πιστεύω πως το έκαναν όλοι επειδή ήταν τσάμπα!!?)

¨¨Λοιπόν επειδή πολύ κράτησα το ύφος του Blog και δε θέλω να σας κουράσω αλλά ούτε να το πάω σε δεύτερη σεζόν αλλά απλά να το κάνω τηλεταινία θα το πάω λίγο γρήγορα!!!¨¨

Έχοντας όρεξη εγώ ο siniag ο dj αλλά και ο strankan και η marcam αποφασίσαμε να πάμε για ένα ποτάκι σε ένα άλλο μέρος αφού κλείναμε λίγο πιο μετά το fivecorners και έτσι ξεκινήσαμε με δυο τουτου με το δικό μου εγώ ο siniag και o dj.Και ο stratkan με της marcam..Και ενώ φαίνονταν ότι θα είναι μια υπέροχη βράδια έφτασε να καταστρέφετε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα!!πηγαίνοντας στη Μαραθώνος με 60 km και ακλουθώντας το fiat του albanou και από πίσω μου μια bmw που τελικά κατέληξε να είναι ο φίλος του albanou , ο πρώτος είδε στα ούτε 15 m το φανάρι να γίνεται πορτοκαλί και αποφάσισε αφού δε μπορούσε να σταματήσει κανονικά να ακινητοποιηθεί (γιατί νόμιζε ότι αν πέρναγε το πορτοκαλί είναι σα να πατάς παιδάκι) εγώ από πίσω του μη πιστεύοντας ότι θέλει να σταματήσει γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να μπορέσει πάτησα φρένο καθυστερημένα έχοντας και το φόβο του από πίσω μου και τελικά ο albanos σταμάτησε μετά το φανάρι εγώ χτύπησα από πίσω του και ο από πίσω μου από καλή μας τύχη μέσα στην ατυχία μας μπόρεσε να σταματήσει διαγώνια πίσω από μένα προς την άλλη λουρίδα.. Αφού σταματήσαμε και κατέβηκα του ζήτησα συγγνώμη αφού ήμουν από πίσω και έτσι και αλλιώς είχα άδικο πήγαμε στην άκρη και ο albanos πολύ χαλαρός από το τρακάρισμα σαν να το περίμενε αλλά αγχωμένος για το πώς θα φτιάξει το τουτου του άκουγε το φίλο του τι να κάνει και εκείνος έχοντας καταλάβει τη Μλκ του albanou γιατί και αυτός παρατριχα θα ηταν θύμα του έλεγε να τελειώνουμε και το πηρέ στο χαβαλέ συγχρόνως ο stratkan μας έψαχνε και αφού του είπαμε τι έγινε ήρθε άμεσος με τη marcam και εκεί μετά από τα διαδικαστικά αλλά και γελοίο ακόμα και κει βρεθήκαμε αντί για ποτό και οικονομική διασκέδαση να τρώμε πίτσα!!!έτσι την επομένη μέρα έκατσα και έκανα απολογισμό της προηγούμενης βραδιάς!!!αποτέλεσμα!!?!!

Χρειάστηκαν όρεξη κέφι και μερικοί φίλοι για να ανοίξει η βράδια αλλά ένα τρακάρισμα και 500 εύρο για να κλείσει!!! (προσοχή οι πίτσες δεν συμπεριλαμβάνονται στη τιμή!!!)

Κέρασμα cocktail δεν έχει αυτή τη φορά(γιατί βγήκαμε εκτός προϋπολογισμού) και όσο για τη συνταγή του one night keftrak (το cocktail που έφτιαξα εκείνο το βράδυ)είναι μυστικό όποιος θέλει ας έρθει να το δοκιμάσει αν τολμαει!!!!!!!

Δελτίο τύπου

ΠΑΛΕΨΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΠΗΡΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΨΩ ΑΛΛΟ

Μετά τιμής

loco zardinero

μηδέν επί κάτι μηδεν

Η ευθεία είναι ο πιο βαρετός δρόμος ανάμεσα σε δυο σημεία.

Τους πολλούς δρόμους τους δημιουργούν καμιά φορά τα εμπόδια. Χωρίς αυτά, μόνο ένας.

Το καναβούρι έχει κάνναβη.

Το συρτάρι είναι τρύπιο.

Έχει κρύο, πας πιο κοντά και έχει ζέστη. Πλησιάζεις και ζεματάει. Φοβάσαι, και δεν πλησιάζεις άλλο. Δεν ζεστάθηκες, ακόμη τουρτουρίζεις.

Διάφορες πόρτες σε ένα σπίτι, και το σπίτι διαφορετικό, ανάλογα από ποια πόρτα θα μπεις. Ελπίζεις πως κάποια στιγμή θα είναι το ίδιο, το ίδιο οικείο, από παντού.

Πέτρες πετώ του φεγγαριού.
hello, i love, won' t you tell me your name? (αυτό ακούω)

Και ο μάγος του Οζ χαρίζει στον Σιδεροκέφαλο την καρδιά που πάντα είχε.

Μπορείς να γελάς καμιά φορά, αυθεντικά, αλλά χωρίς να χαίρεσαι. Δεν θέλω να το αναλύσω.
το light my fire τώρα, ταιριαστό.
Είδες τι γίνεται αν το εκβιάζεις; Το εκβιάζω τώρα, και δε βγαίνει. Ή βγαίνει;
"όχι δεν είμαι αυτός, προπαντώς μη με μπερδέψετε με άλλον". Ανησυχίες του Νίτσε.
Μια κουβέντα αληθινή δεν έχω πει ακόμη. Αυτή ήταν η πρώτη. Το σταματώ λοιπόν.
Βροχή που δεν ήρθε. Σκόνη, υγρασία στον αέρα, έτοιμα όλα για μια βροχή. Να, η πρώτη μπόρα, έρχεται όλο και πιο κοντά. Δεν την εκβιάζεις, γιατί θα εξαντληθεί προτού φτάσει στην Γη. Στο χώμα που τη χρειάζεται. Όχι μόνο αυτή, αλλά είναι και αυτή ένα συστατικό. Δεν περιγράφεται όμως. Από τα πράγματα που χαρίστηκαν στα πλάσματα που τους δόθηκε λίγος χρόνος εδώ πέρα, είναι ο ήχος της βροχής. Η αφή της. Η μυρωδιά.

Α ρε, τι κομμάτι; Το Extreme Ways του Moby που χεις. Πω!, τελικά η μουσική δίνει, δίνει ενέργεια. Σαν το Μάγο του Οζ πιο πάνω, την καρδιά που είχες από πριν.
I closed my eyes and closed myself. Oh babe... then it fell apart
Νοιώθω όμως, πως τα κλειστά μάτια, είναι βλέμμα ανοιχτό. Σταθερό.
(ΥΓ: Πώς γίνεται όλα τα τραγούδια στο playlist αυτήν την στιγμή να νοιώθω πως ταιριάζουν ;)
Αρκετά. Άλλωστε μηδέν επί κάτι μηδέν. Το άπειρο δεν υπάρχει.

Μπαροκουβέντα

Κυριακή απόγευμα, η βρόχα πέφτει straight through, ψυχολογία πιο κρύα και από ένα Μάρτη γδάρτη και μια διαφαινόμενη βαρετή βραδιά με πολλά τραγουδάκια με στίχους του στιλ όλο με αφήνεις να σε αφήσω γι' αυτό θα πάω όταν γουστάρω επειδή είχε παλιόκαιρο τη μέρα που σε γνώρισα και από συνήθεια έλεγες ναι... Ξαφνικά μια φωνή από μακριά (κυριολεκτικά) προτείνει έξοδο για ποτάκι.. Εγώ και άλλα τρία φιλαράκια βγαίνουμε... Τίποτα πιο πολύτιμο, πιο χρήσιμο, πιο.... αγχολυτικό! Ένα πραγματικο friend therapy! Λες πράγματα που δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου ούτε να τα σκεφτεί! και ναι καρίολες... είναι κάτι που εσείς ΔΕΝ μπορείτε να κάνετε.... ΦΙΛΑΚΙΑ! -----loco zardinero-----

Το μίτο που δεν οδηγεί πουθενά, πιάνω γιατί; γιατί κάποιος τον άφησε, και θα τον αφήσω κάπου. Λαβύρινθος φίλε, ή ίσως όλα απλά, αλλά το φως που κρατά ο δίπλα, έχει πολύ σημασία. Δεν υπάρχουν συμπεράσματα, χωρίς πράξεις, δεν αξίζουν οι σκέψεις, αν μένουν μόνο σκέψεις. Αυτές που μοιράζονται όμως, έχουν μια ελπίδα παραπάνω να γίνουν αλήθεια.
Δεν έχω ειρμό, αλλά δεν θέλω να σβήσω... Έκανα λάθος, έκανε λάθος αυτός που μου το είπε. Δεν είναι μόνο ρόλοι σε αυτήν την κωλοζωή. Έχεις επιλογή να λες αυτό που έχεις. Και να το κάνεις. -----melancholic-----

Δεν ηταν για να βγουμε...ενα αερακι απο το μπλαζε νησι μας βαρεσε στο κουτελο,μας εσπρωξε να ξεπορτισουμε!Σε ενα μπαρ πιο αδειο και απ'το διαμερισμα του Ιαν,δωσαμε ενδιαφερον σε μια σκοτωμενη βραδια και τελικα καταληξαμε να δινουμε μαγνητοσκοπημενο ορκο μπροστα σε ενα καραβι...Α και ολο το βραδυ παρολο που η συζητηση γυροφερνε προς τα κει δεν αναφεραμε το ονομα Τζουλια! -----siniag-----

Εγω παιδια ξυπνησα στις 6 παρα σημερα και μετα τις 12.30 δεν μπορουσα να παρακολουθησω τη συζητηση...αααα και ετρεξα και 15 χλμ.------kill bill-------

ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ vol.11

Ο ηλιος ξαναγυρισε στο Μανχαταν μετα απο μια βδομαδα.Το πρωτο φως της μερας βρηκε τον Ιαν,κουλουριασμενο εξω απο την πορτα ενος φαστφουνταδικου.Το γεγονος πως η σημαδιακη για αυτον μερα ηταν ηλιολουστη και τα συννεφα ειχαν αφησει τον ουρανο της πολης τον εκανε να σκεφτεται καπως αισιοδοξα...Η πεινα ομως δεν του αφηνε και πολλα περιθωρια για σκεψη.Βρισκοταν,κοντα,μια ωρα εξω απο το φαστφουνταδικο περιμενοντας καποιος να τον λυπηθει και να του πεταξει εστω ενα κομματι ψωμι...Ματαια ομως...Η ωρα περνουσε και το στομαχι του γουργουριζε ολο και περισσοτερο.Δεν ειχε συνηθησει να ζει ετσι.Στο σπιτι του ειχε ολες τις ανεσεις και τωρα επρεπε να προσαρμοστει σε κατι καινουργιο για αυτον.Ηταν υποχρεωμενος να αντεξει την πεινα,το κρυο και να στερηθει ολες τις ανεσεις του διαμερισματος του αν ηθελε να επιβιωσει...Ειχαν περασει σχεδον τρεις ωρες οταν σηκωθηκε απο το πεζοδρομιο.Περπατησε,νωχελικα,ως την πορτα του φαγηταδικου και σταθηκε κοιτωντας τον κοσμο μεσα.Επρεπε να βαλει κατι στο στομα του οσο το δυνατον πιο συντομα...Εσπρωξε την πορτα και μπηκε μεσα!Αρχισε να γυρνα σαν πλανοδιος γυρω απο τους πελατες,κοιτωντας τους με βλεμμα ικεσιας.Τα αποφαγια που μαζεψε,μεχρι οι υπαλληλοι του μαγαζιου να τον διωξουν,ηταν αρκετα για να τη βγαλει μεχρι το βραδυ.Κουρνιασε στη γωνια του,εφαγε σαν λυσσασμενο σκυλι τα αποφαγια,εκλεισε τα ματια του και με νανουρισμα τη φασαρια του δρομου,αποκοιμηθηκε.Ειχε μολις νυχτωσει,οταν ενα χερι τον χτυπησε βιαια στον ωμο.Ανοιξε τα ματια του και μπροστα του βρισκοταν ενας αστυνομικος!Τον σηκωσε με το ζορι και τον εσπρωξε στο δρομο φωναζοντας:''Τσακισου απο δω,βρωμιαρη και μη σε ξαναδω!''Ο Ιαν ξεπερασε το αρχικο σοκ,σηκωθηκε και εξαφανιστηκε χωρις να βγαλει αχνα.Επρεπε να βρει αλλη γωνια και ηταν αναγκαιο να βρει λιγα χρηματα, ζητιανευοντας.Περπατουσε,σερνοντας τα ποδια του και σκεφτοταν τροπους επιβιωσης...Η πρωτη μερα του στο δρομο τελειωνε σιγα σιγα αλλα οι επομενες θα ηταν ακομα πιο δυσκολες...to be continued...

Bem-vindo primavera...!

Πρώτη μέρα της άνοιξης, βρισκόμαστε προ των πυλών του μεγαλύτερου οργασμού της φύσης.. Οι μελισσούλες θα πηγαίνουν από λουλουδάκι σε λουλουδάκι, οι γατούλες και τα σκυλάκια θα θα μας κάνουν μαθήματα τι εστί original doggy style, όλα τα σποράκια που εναποτέθηκαν στο έδαφος το φθινόπωρο θα ξεμυτίσουν. Τα ακούσματα των ήχων από τα πουλάκια,τα τριζονάκια και τα βατραχάκια θα αποτελέσουν ένα πολύ καλό ήχο για την άφιξη αυτής της ενδιαφέρουσας περιόδου! Πιστεύω ότι πέρα του ρεαλιστικού αυτής της κατάστασης, ότι δηλαδή, η φύση κάνει κύκλους, αναγεννάτε και ανανεώνεται, υπάρχει και ένα άλλο μήνυμα που μας περνάει η φύση... Τίποτα δεν μένει στάσιμο, τίποτα δεν γίνετε μόνο του και ότι κάθε τέλος έχει και μια νέα αρχή.. Χαίρω πολύ θα μου πείτε και τι αερολογίες κάθεσαι και μας λες ρε loco.... Τι να κάνω βασανάκια μου..... ΜΠΗΚΕ Η ΑΝΟΙΞΗ!!!


Υ.Γ. Soundtrack ανάρτησης για πιο loco διάθεση Serge Devant-Sweet Harmony(Jarome Isma-Ae remix) και κάτι πιο κλασικό σε σημίο κάλτ Σοφία-για πάντα του Αντρέα-Βόσσου - Άνοιξη