το παλιό κινητό

έχω πέσει και κλαίω
στο παλιό μου κινητό
που το είχα ξεχάσει
στο συρτάρι κλειστό

μες τα πλήκτρα είχε
ψιχουλάκια από σνακ
και στη πρόσοψη σημάδια
τότε που είχε γλιτώσει στο τσακ

τόσες κρύες στιγμές
στην καρδιά μου ζεστές
κάτω απ' τα θρανία
στα λεωφορεία μετά

μού μαθε το φιδάκι
να παίζω εν ψυχρώ
ακομή κι αν με σκουντάνε
εγώ να κάνω ρεκόρ

κι έσβηνε το τσιγάρο
λίγο μετά τον αγώνα
σε μια στάση κάτσαμε
και γίναμε λοιώμα

και μια νύχτα τρελή
σε ένα άδειο μπαλκόνι
είχα στείλει θυμάμαι
ένα sms σεντόνι

πώς περάσαν τα χρόνια
τι είν' αυτό το iphone
πώς παίρνει τηλέφωνο
μοιάζει με θήκη κραγιόν

το παλιό μου κινητό
το χαρίζω σε σένα
να προσέχεις μικρή μου
έχει χαλάσει η αντέννα


έχω πέσει και κλαίω
στο παλιό μου το μπλογκ...

ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ vol.19

Η βροχή είχε αρχίσει πια να κοπάζει και ο Ίαν με την Μπρούκ σταμάτησαν σε μια μικρή καφετέρια λίγο έξω από την συνοικία του Μπρούκλιν για να ζεσταθούν και να συζητήσουν για την Λεϊλά και τον Ρίτσαρντ. Από πού τους γνώριζε η Μπρούκ και πόσα ήξερε για αυτούς? Ο Ίαν φανερά ταραγμένος από τα πρόσφατα συμβάντα, ακολουθούσε ασυναίσθητα την Μπρούκ η οποία κατευθυνόταν στο πιο απομακρυσμένο τραπέζι της καφετέριας, ενώ παράλληλα τσέκαρε τις φυσιογνωμίες μέσα στον χώρο, για να σιγουρευτεί ότι δεν τους ακολούθησε κανείς. Κάθισαν και παρήγγειλαν ζεστό καφέ και ντόνατς. Η νύχτα προβλεπόταν μακριά. «Λοιπόν, τι είναι αυτό που θές να μάθεις?» ρώτησε η Μπρούκ. «Τα πάντα! Ποία είσαι και πώς έμαθες όλα όσα γνωρίζεις για τον φίλο μου?» απάντησε ο Ίαν χωρίς δεύτερη σκέψη. «Είναι φανερό ότι έχεις πολλές ερωτήσεις για μένα. Το καταλαβαίνω. Θα σου ζητήσω όμως μια χάρη. Θελω να με αφήσεις να σου πώ πρώτα όσα θεωρώ απαραίτητα να γνωρίζεις και ύστερα μπορείς να μου κάνεις όσες ερωτήσεις θέλεις. Αρχικά, αυτό που πρέπει να γνωρίζεις για μένα είναι η πραγματική μου ταυτότητα. Το όνομά μου είναι Μπρούκ Φίλντς-Γούντ και είμαι ετεροθαλής αδερφή του Ρίτσαρντ…TO BE CONTINUED…