Πωω ρε πούστη μου.
Είχα γράψει ένα κειμενάκι καλό (καμμένο) και κάτι έκανα και χάθηκε.
Φτου και από την αρχή.
Ωωωωωωωωωωωωωωχ.
Κάποια πράγματα τα πιάνεις μόνο μεθυσμένος. Άμα ξεμεθύσεις άστο, έφυγε.
Λοιώνω κοπελιά,
από τη ματιά που μού ριξες.
Ένα τσιγάρο δρόμος μας χωρίζει ομορφιά,
και εγώ κοιμάμαι μόνος.
Θα σε ξανάβρω κοπελιά,
το όνομά σου να ρωτήσω,
και μετά,
θα σου τραγουδήσω.
Γιατί δεν κατέχω ομορφιά,
από παρισιάνικα παραμύθια,
κοκκινομάλλα μου κυρά,
φωτιά έχω μες τα στήθια.
Έχασα το κουρδιστήρι μου... Και ήθελα να παίξω με το τζουρά μου. Α ναι βέβαια, έχω και το τζουρά μου πάρει στο Παρίσι. Δεν ξέρω να παίζω, έλεγα θα το πάρω εδώ και θα μάθω. Αρχίδια, μια φορά τον έβγαλα όταν ήρθα, και έπρεπε να πιω τις μπύρες μου για να το ξαναβγάλω. Τον τζουρά. Αλλά έχασα το κουρδιστήρι μου, και μέχρι να το κουρδίσω με το αυτί και με τον υπολογιστή άστο... ξεμεθύσαμε.
Είπα θα ξαναγράψω αν έχω κάτι να πω αλλά αρχίδια, δεν έχω κάτι να πω. Πέρα από διαπιστώσεις του στυλ, "η ζωή είναι μια περιπέτεια", και πήδα στο κενό αδιαφορώντας για το φόβο. Πέρα από τέτοιες φιλοσοφίες, δεν έχω κάτι να πω. Και ξεμέθυσα.
Ακούστε τον αμανέ αυτόνα. Και πείτε μου ρε παιδιά, πείτε μου... πείτε μου πόση ανθρωπιά χώρεσε εκεί μέσα. Αυτά τα ολίγα αδέρφια, τραγουδήστε παρέα με τον Στράτο.
http://www.youtube.com/watch?v=dGa-UOk8Gtk
