Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

Από άκρη σε άκρη...


Είναι η αγάπη ένα απο τα πιό μυστήρια συναισθήμτα;
Μια αμαρτία που έχεις μέσα σου για όλη σου τη ζωή;
ψάχνεις σε κάποιον να πιστέψεις
και να σε αγαπήσει μέχρι τα μάτια σου να ξεμείνουν απο δάκρυα...

Ζεί εκεί που λάμπει η απογοήτευση
εκεί που το αίμα τρέχει σαν ποτάμι
Στα κορμιά μας έχουμε τα ίδια σημάδια
Να μ'αγαπάς, όπου και αν είσαι...

Πώς γίνετε να αγαπάς, με μια μοίρα γεμάτη σκουριά;
Πώς ημερεύεις ένα θηρίο;
Αναζητάς κάποιον, που μπορείς να εμπιστευτείς
να σε αγαπήσει, ξανά και ξάνα!

Πώς γίνετε να αγαπάς, σε ένα σπίτι που η αγάπη πέθανε;
Να ψάχνεις φώς σε μια νύχτα που έμεινε!
να μ'αγαπάς ξανά και ξανά...

*****************************************************

3 σχόλια:

melancholic είπε...

loco, ναι είναι. Η αμαρτία είναι να μην την νοιώθεις. zatzo, το χόντρυνες :)

loco zardinero είπε...

Ε ναι ρε φίλε...το χόντρυνες!Δεν μπορούμε να εκφραστούμε δηλαδή; Και η μετάφραση δεν είναι κατα λέξη, είναι αρκετα αλλαγμένη!

Ανώνυμος είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=XWfNGXbTPQ0