Ειχαν περασει σχεδον δυο εβδομαδες απο τοτε που ο Ιαν ειχε βρει καταφυγιο στους δρομους του Μανχαταν,παριστανοντας το ζητιανο.Ειχε αρχισει να προσαρμοζεται στο νεο τροπο ζωης και ολα του φαινονταν πιο απλα τωρα.Ειχε γνωρισει και αλλους που ζουσαν στο δρομο,αλλα δεν ανοιγοταν σε κανεναν.Ενιωθε πιο ασφαλης ετσι...Μοναδικος του φιλος ενας σκυλος,που τον ακολουθησε απο την πρωτη βδομαδα.Ηταν ενα καφετι σκυλι με κρεμαστα αυτια και ματια που καθρεφτιζαν ενα ταλαιπωρημενο πλασμα.Τον ειχε πετυχει σφηνωμενο,κυριολεκτικα,σε ενα καδο προσπαθωντας να βρει φαγητο,τον απεγκλωβισε και απο τοτε του εγινε πιστος ακολουθος...Μπορει να του στερουσε λιγο φαγητο,αλλα του προσφερε πολυ καλη παρεα.Του ελεγε τα προβληματα του και αυτος εδειχνε να τον καταλαβαινει περσσοτερο και απο ανθρωπο .Τον ειχε ονομασει Ριτς,γιατι ειχε παρει τη θεση του καλυτερου του φιλου,αυτη τη χρονικη περιοδο.Οι μερες περνουσαν πιο ευχαριστα με τη συντροφια του Ριτς.Τωρα ομως που ειχε ηρεμησει λιγο,επρεπε να σκεφτει αυτα που ειχαν γινει με πιο καθαρο μυαλο και να βρει μια λυση.Σκεφτηκε οτι ο μονος τροπος να μαθει πραγματα για την Λε'ι'λα ηταν να πλησιασει,ως ζητιανος,τα μαγαζια που συχναζε.Αυτο ηταν καπως ριψοκινδυνο καθως αυτα τα μερη δεν ηταν και πολυ αθωα,οπως ειχε καταλαβει.Δεν του ειχε μεινει ομως καποια αλλη επιλογη.Ξεκινησε λοιπον με τον Ριτς λιγο πριν βραδιασει με κατευθυνση το κεντρο της πολης.Εκει βρισκοταν ενα κλαμπ που ηταν το στεκι της,το Memorial.Μετα απο αρκετη ωρα εφτασαν στο προορισμο τους,επιασαν μια θεση διακριτικη λιγο παραπερα απο την εισοδο και περιμεναν,ευλαβικα.Η ωρα περνουσε και η Λε'ι'λα δεν ειχε φανει,ομως ο Ιαν εκανε υπομονη...Η βραδια τελειωσε,αδοξα,ομως οταν ενας σωματοφυλακας του κλαμπ τους ειπε να εξαφανιστουν και να μη ξαναβρεθουν εκει.Περπατουσαν και οι δυο απογοητευμενοι αλλα ο Ιαν ηταν αποφασισμενος και δε θα το εβαζε κατω τοσο ευκολα...
2 σχόλια:
ωραίος! την εικόνα την ψάχνεις αφού έχεις γράψει ή πρώτα την βρίσκεις και σκέφτεσαι το κείμενο;
το δευτερο
Δημοσίευση σχολίου