bubble

Ήτανε ένα κατσαριδάκι που ήθελε να πάει ταξίδι αλλά κάτι έγινε με μια τσίχλα και έμεινε στην θέση του. Τι έγινε τώρα; Μπορεί να την πάτησε την τσίχλα στο φανάρι, και να κόλλησε. Μπορεί να φοβήθηκε μήπως έχει καμιά τσίχλα στο φανάρι, και έμεινε σπίτι. Για φαντάσου. Ή μπορεί να καθόταν στο σαλόνι με μια τσίχλα στο στόμα, και να το ξέχασε το ταξίδι. Ή μπορεί να μην είχε καμιά τσίχλα στο φανάρι, και να έφυγε μια χαρά και να πήγαιναν όλα οκ, απλώς έφτυσε την τσίχλα από το παράθυρο, πήρε μια απότομη στροφή, την πάτησε και... καλά, τώρα, είναι δυνατόν, να κολλήσει ολόκληρο κατσαριδάκι από μια τσίχλα; Πάντως μια φορά που έπιασε πλημμύρα να ρίξει όλα τα αμάξια κάτω στο γκρεμό, το κατσαριδάκι έριξε μια τσίχλα στο δρόμο και είπε θα πιαστώ από αυτή και πράγματι κόλλησε, και άμα θέτε το πιστεύετε. Τέλος, να παραδεχθούμε πως δεν υπάρχει ούτε τσίχλα, ούτε κατσαριδάκι, και πως άμα τα λέγαμε τα πράγματα με το όνομά τους ίσως να υπήρχε το ταξίδι.

τέρμα fb

όχι άλλο κάρβουνο!

(update: συνειδητοποιώ πως το παρόν ποστ μοιάζει με στάτους στο fb. νταξ, δεν πρόκειται να αντικαταστήσω το fb με το blog)

Αγόρι που σε βλέπω κάθε μέρα...

...στο τράμ των 7.30 προς Βούλα.

Μία μέρα θα σου μιλήσω...

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΕΣ

Αν πεσεις ποτε σε μια τριανταφυλια
και τα αγκαθια της μπουν βαθια μεσα σου
Βγαλτα ενα ενα,οσο βαθια και αν εχουν μπει,
οσο πολυ και αν σε ποναει
πρεπει να βγουν απο μεσα σου

Αν αφησεις εστω και ενα στο σωμα σου
την επομενη φορα που θα ξανασκονταψεις
ακομα και ας μην ειναι παλι
τριανταφυλια εκει που θα πεσεις,
το αγκαθι που εμεινε θα σε τρυπησει
περισσοτερο απο την πρωτη φορα

Μη σε ξεγελασουν ποτε τα ομορφα λουλουδια...

κουβάρι

του μυαλού μ' ιένα κουβάρ'
κιου άλλους πίνιει σα σφουγγάρ'

η άλλ' εκείθε, κι που να πάρ'
ιγού θαυμάζου τουν Αντάρ'

στου νερού κολυμπού σα ψάρ'
και άμα θέλου, ιφτάνου και στου Μπάρ'

μα κάτου απτου στεριανού φεγγάρ'
κάτι όλο μου φαλτάρ'

ίχου δίπλα του Διουγένιη στου πιθάρ'
μου ζητά να του κάν' την χάρ'
να πάψου του νταρ'-νταρ' νταρ'-νταρ'
τ' αυτιά του ίχου γδάρ'

ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ vol.14

Οι μερες περνουσαν ηρεμα στην πολη,τωρα πια.Ο χρονος γιατρευε τις πληγες του Ιαν με αργο, αλλα σταθερο ρυθμο και το σταδιο προσαρμογης του στις νεες καταστασεις ειχε,πλεον,περασει.Ενιωθε επιτελους καλα,μπορουσε να σταθει στα ποδια του και ειχε βρει τον εαυτο του ξανα.Σχεδιαζε μερες τωρα την επομενη του κινηση.Την τελευταια φορα που ειχε επιχειρησει να συλλεξει πληροφοριες,δεν τα ειχε καταφερει.Αυτη τη φορα επρεπε να ειναι πιο προσεκτικος,ωστε οι προσπαθειες του να εχουν καποιο αποτελεσμα.Ειχε καταληξει οτι σαν ζητιανος δε θα μπορουσε να προσεγγισει κοσμο για να μαθει αυτα που ηθελε και πως επρεπε να βρει καποιον αλλο τροπο.Ο Ιαν ειχε μεγαλο ταλεντο στη ζωγραφικη,και κυριως στο να αποτυπωνει τα προσωπα τον ανθρωπων στο χαρτι.Τα πορτραιτα του ηταν εκπληκτικα,τοσο που θα τα ζηλευαν πολλοι γνωστοι ζωγραφοι.Ειχε μαζεψει καποια χρηματα,αυτους τους τρεις μηνες,αρκετα για να βελτιωσει το ρουχισμο του και να αγορασει τον εξοπλισμο,που απαιτειται για εναν πλανοδιο ζωγραφο.Εκανε οτι επρεπε για να μοιαζει σε ζωγραφο και πηρε τη θεση του στην Γκραμερσι,ενα απο τα πιο πολυσυχναστα και κεντρικα μερη του Μανχαταν.Σε αυτο το σημειο,ειχε τη δυνατοτητα να παρακολουθει τα μερη που συχναζε η Λε'ι'λα.Ηταν σιγουρος οτι καποια στιγμη θα την εβλεπε.Το μονο που επρεπε να κανει ηταν υπομονη.Η δουλεια του ζωγραφου πηγαινε πολυ καλα απο την πρωτη κιολας βδομαδα.Σε αυτο ειχε βοηθησει και ο Ριτς,που με τον τροπο του,προσελκυε τον κοσμο.Τα πορτραιτα του Ιαν εμοιαζαν με προσωπα ετοιμα να σου μιλησουν μεσα απο το χαρτι και ο κοσμος πληρωνε καλα για αυτο.Ηταν χαρουμενος αλλα στο μυαλο του ηταν ακομα η εκδικηση και το ποτε θα αντικρυζε τη Λε'ι'λα.Οσο ο χρονος περνουσε το συναισθημα αυτο μεγαλωνε.Μετα απο δυο εβδομαδες αποδοτικης εργασιας,ειχε ερθει η ωρα να ξεκουραστει.Αφησε το πινελο και τον καμβα και εκατσε με τον καλο του φιλο,το Ριτς,παρατηρωντας τους ανθρωπους στην πλατεια.Ολοι ειχαν παρασυρθει στους ρυθμους της μεγαλουπολης εκτος απο αυτον.Ενιωθε περηφανος για αυτο.Ξαφνικα,στον αερα ταξιδευε ενα οικειο,για αυτον,αρωμα.Του φαινοταν πολυ γνωστη αυτη η μυρωδια.Σαστισε οταν ειδε μια γνωριμη σιλουετα να βγαινει απο μια πολυτελεστατη λιμουζινα.Ηταν η Λε'ι'λα!Θα μπορουσε να αναγνωρισει τη μορφη της αναμεσα σε χιλιαδες γυναικες.Εκεινη σταθηκε για λιγο στο πεζοδρομιο,ψαχνοντας την τσαντα της.Ο Ιαν τα ειχε χασει.Τη μια στιγμη ηθελε να τρεξει και να της σφιξει το λαιμο μεχρι θανατου και την αλλη να την αρπαξει και να τη φιλησει παθιασμενα!Εδινε μαχη μεσα του να μεινει ακινητος,οταν αρχισε να περπαταει προς το μερος τους...to be continued...

I'm a misfit baby, so why dont you kill me?

Νοιώθεις ότι δεν κολλάς στην παρέα σου τόσο όσο οι άλλοι; κάνεις πράγματα και οι άλλοι σε κοιτάζουν περίεργα; παίζεις με τον εαυτό σου σε δημόσιο χώρο (πχ. λεωφορείο του ΗΣΑΠ); δεν σταυρώνεις ποτέ γκόμενο/α και όταν το κάνεις δεν κρατάει για πολύ;ακούς μουσική που οι άλλοι δεν έχουν ακούσει ποτέ και όταν το λές σε κοιτάνε σαν χαζοί;σ'αρέσει το σούσι και να τρώς με ξυλάκια;πολλές φορές ξυπνάς και δεν αναγνωρίζεις τον άνθρωπο που κοιμάται δίπλα σου ή για ποιόν λόγο είσαι μέσα στο συντριβάνι στο Σύνταγμα χωρίς τα ρούχα σου; δεν ξέρεις ούτε πως είναι η φάτσα της Μενεγάκη;

Χαλάρωσε, πάρε βαθιά ανάσα, δεν έχεις κάτι οργανικό. Απλά ανήκεις στην μοναδική και ξεχωριστή κατηγορία των φρικιών αυτού του κόσμου. (Τη σιχαίνομαι αυτή τη λέξη, δεν μου κολλάει καλά στο διαταραγμένο κεφάλι μου.)

Υπάρχει και η θετική πλευρά σε όλο αυτό που νομίζεις ότι περνάς και είμαι εδώ για να σε βοηθήσω να την ανακαλύψεις.

ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΦΡΙΚΙΟ:

1) δεν έχω ακούσει κανένα να πληρώσει για να δει έναν ασφαλιστή στο γραφείο του, μια νοικοκυρά να σκουπίζει το σπίτι της ή ένα παιδί να διαβάζει τα μαθήματα του...

2) δεν περνάς κάθε δευτερόλεπτο της ύπαρξής σου να αναρωτιέσαι..."τι θα είχε γίνει εάν..." απλά το κάνεις χωρίς καν να σκεφτείς μετά "τι έκανα ο μαλάκας".

3) ξέρεις τι κόπο και χρήμα θέλει να διατηρείς το τέλειο μανικιούρ, το τέλειο βάψιμο, το τέλειο μαλλί, το τέλειο αμάξι, τον τέλειο γκόμενο και το τέλειο σπίτι για να μπορούν να σε βλέπουν οι φίλοι σου και να σε θαυμάζουν;

4) κερδίζεις περισσότερο χρόνο για να κάνεις διασκεδαστικές δραστηριότητες όταν δεν μπορείς να βρεις δουλειά. Κανείς δεν θέλει να κρατήσει κάποιον όταν αργεί και έρχεται πιωμένος κάθε πρωί, λεεί στο αφεντικό του να πάει να γαμήθει όταν του την βαρέσει και ξεμαλλιάζεται με στην τύπισσα από το λογιστικό τμήμα για ένα ανέκδοτο για ξανθιές, που παρεπιπτόντως το βρήκες τρελά αστείο!

Ενώ

εάν ανέβαζα βιντεάκι τον τύπο στην Ομόνοια που περπατάει και βρίζει, τον γέρο που επιτίθεται σε ανυποψίαστοτς περαστικούς και την Μπάρμπυ (την γνωστή γριά της Πανεπιστημίου που φοράει πάντα τόσο κοντά φουστάκια ώστε να φαίνεται το βρακί της) να είσαι σίγουρος ότι όλο και κάποιος θα πλήρωνε για να το δει.

εάν έκανα ότι μου κατέβαινε στο ξερό μου θα ζούσα καλύτερα και περισσότερο.

εάν δεν γούσταρα να μπω στα καλούπια που θέλουν να με βάλουν τηλεοράσεις, περιοδικά και μαλακίες, γιατί στην τελική έχω και ένα γαμημένο μισό εγκέφαλο που ακόμη λειτουργεί παρά τις καταχρήσεις και αυτό είναι τουλάχιστον ένα μικρό ανθρώπινο θαύμα.

εάν πραγματικά έλεγα στο αφεντικό μου να πάει να γαμηθεί και τουλάχιστον θα κρατούσα περήφανα το χαρτί της απόλυσής μου γιατί ΕΓΩ τα γάμησα όλα όμορφα και μεγαλειώδη...

Τότε...

αφού τα είχα διαλύσει όλα και τα έβλεπα να καίγονται με ένα τσιγάρο στο χέρι και ένα διαολεμένο χαμόγελο που δεν λέει να ξεκολλήσει από την φάτσα μου... μπορεί και να ανακάλυπτα με μεγάλη μου ευχαρίστηση ότι η Γη εξακολουθεί να γυρίσει ακόμη και έτσι...

"Jealous cowards try to control

Rise above, we're gonna rise above

They distort what we say

Rise above, we're gonna rise above

Try and stop what we do

Rise above, we're gonna rise above

When they can't do it themselves

Rise above, we're gonna rise above

We are tired of your abuse

Try to stop us, it's no use

"The Misfits"

"Ωδή σε μια λακούβα"

Ω λακκούβα , μεγίστη των τρυπών
εσύ που αποσπάς προφυλακτήρες
εσύ που το βάθος σου ορίζεις
και ζημίες προκαλείς
εσύ που χαλάς τα ψυγειάκια
και απομακρύνεις ονειράκια
για μαγευτικά οδηγικά ταξιδάκια
είθε ο χρόνος να είναι ασφαλτοστρόστης
το βάθος σου να κλείσει
και τα άτυχα αυτοκίνητα να κάνει να κυλήσει...!
Ωωωωωωω λακκούβα οδύρομαι..

ανέκδοτο

πλάκα έχουν οι μαγνήτες
πώς απωθούνται
τρέχοντας αντίθετα
και το πιο ηλίθιο από τα δύο σκέφτεται τι θα γινόταν αν γύρναγε απ' την άλλη μεριά
αν κάποιος τα παρακολουθεί πρέπει να έχει γαμηθεί στο γέλιο

μαντεύω τις άναρθρες κραυγές
της πραγματικής ζωής αυτών που γράφουν
γουστάρω αυτούς που δεν τις κρύβουν
από την άλλη όμως
τα γραφτά δεν είναι κάποιου είδους άλλοθι;
κάτι σαν παραίτηση
πάλι κάποιος από πάνω, πρέπει να τους βλέπει και να γαμιέται στο γέλιο
μπα, για μένα λέω, ας μη γενικεύω

τα ίδια και τα ίδια, πάω να δουλέψω. Αγγελάκας:


Β Ά ΛΤ ΟΣ

Αυτός ο βάλτος στέκει
Πάνω απ' τους χρυσούς κίονες των ναών μας
Είμαστε οι ηττημένοι υπεράνθρωποι
Μας κατατρόπωσε
ένα ξεδοντιάρικο κουνούπι


ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑ

Πανωλεθρία
Η αυτογνωσία του σακάτη
Η εκδίκηση της ζάχαρης
Τα σαρκοφάγα τριαντάφυλλα
Η αγκαλιά του φακίρη
Η πρωινή σαστιμάρα του βρικόλακα
Ξενοδοχείο η Επανάληψη
Πανωλεθρία


Η ΣΚΕΨΗ ΛΕΝ ΠΩΣ ΤΡΕΧΕΙ

Η σκέψη λεν πως τρέχει
πιο γρήγορα απ' το φως
Μα αν είναι να βρεις την αγάπη σου
Όσο κι αν βιάζεσαι
Καλύτερα ξεκινά με τα πόδια


ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ

Ο Σούπερμαν, σε μια μικρή ξαφνική διάλειψη ανασφά
λειας που τον επισκέφτηκε σε ώρα πτήσης, γκρεμοτσακί
στηκε πάνω στην ταράτσα του Ινστιτούτου Υπαρξιστικών
Ερευνών

RUN and.............GUN ! ! !

Ήταν ένα απόγευμα του Ιουνίου και τρεις φίλοι αποφάσισαν άντι να το λιώνουν στα καμμένα
παιχνίδια του facebook ή να μιλάνε με cyber τούμπανα στο msn,
να κατέβουν στην παραλία για ένα χαλαρό τρέξιμο-ξεσκούριασμα..
. Μια ευχάριστη όμως έκπληξη τους περίμενε στην μέση τις διαδρομής....
Ενώ έχουν σταματήσει για το καθιερομένο χαλάρωμα., σαν να ξεπρόβαλε μέσα απο τα
κύματα μια φλόγα γνώσης.... Ένα παλαίμαχο της ζωής ζευγάρι
κάνει την επική σειρά ερωτήσεων...Είστε ποδοσφαιριστες??Είστε δρομεις??
Έχετε τρέξει Μαραθώνιο?
Η απάντηση ναι παίζουμε στους Malawi θα ήθελε περαιτέρω εξήγηση,οπότε η απάντηση ηταν αρνητική σε όλα....
(Μα είναι δυνατόν κάποιος να βλέπει τον loco zardinero
και να τον περνάει για αθλητή?) Και κάπου εκει ξεκίνησε ο χείμαρος....
Η γιαγιά επιστρέφει και ξεκινάει το show: Χτες στην Μελβούρνη είχανε
αναπαράσταση της μάχης του Μαραθώνα και εμείς εδώ τίποτα...Τα μουσεία
είναι κλειστά και δεν μπορούμε να φέρουμε τα παιδιά να τους δείξουμε που
ήταν τα πλοία των Περσων.Σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδια μας..Δεν φτάνει
που δεν ξέρουν τον Σωκράτη και τον Πλάτωνα,μας φέρνουν και τα σκουπίδια απο πάνω..
Ο loco συμφωνούσε απλα κουνώντας το κεφάλι για να ακούσει το κράξιμο
απο τον παππού:νέα παιδιά και δεν ξέρουν τίποτα...
Ο sianag συμφώνησε με τον παππού: Μα ναι αυτοί οι νέοι δεν εχουν
ιδέα,παρακαλώντας απο μέσα του να μην τον ρωτήσει ο παππούς τι ξέρει ο ίδιος....
Αυτή η έκπληξη τελείωσε και ο loco έμεινε
να απολογήτε εκ μέρους των τοπικών δήμων οτι φέτος κάτι θα γίνει σιγουρα....
Μετα απο αυτό οι “αθλητές” συνέχισαν τον μοναχικό τους δρόμο....


Η extra πληροφορία της ημέρας ηταν οτι μάχη κράτησε 1 ωρα... Με απλά λόγια εύκολος ασσος...

ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΡΙΣΗ...

Αγαπητοι αναγνωστες συγνωμη για την αποχη τοσων ημερων,αλλα το μυαλο μου ειχε σταματησει να λειτουργει για καποιο καιρο και δεν μπορουσα να γραψω αυτα που ηθελα...Θελω να πω ενα sorry και στον φιλο μου τον Ιαν,που τον εχω αφησει και ξεροσταλιαζει στους δρομους του Μανχαταν...Sorry my friend I will bring you to real life again the next week...
Το θεμα της οικονομικης κρισης,οπως βλεπω,δεν το εχει αγγιξει κανεις τοσο καιρο και αυτο ειναι λαθος γιατι το blog μας δεν πρεπει μονο να φαινεται σοβαρο αλλα και να ειναι.Ως πιο σοβαρος απο τους υπολοιπους,θα ηθελα να πω δυο πραγματακια για το μεγαλο προβλημα της εποχης.
Αρχικα,πρεπει να παραδεχτουμε πως κριση υπαρχει και μαλιστα μεγαλη,ακομα δεν την εχουμε νιωσει στο πετσι μας,αλλα θα πρεπει να μπαινουμε στο σταδιο της προσαρμογης.Το βασικο για να αντιμετωπιστει η κριση ειναι να μην βλεπουμε ειδησεις η και καθολου τηλεοραση και να μη διαβαζουμε εφημεριδες(εγω μονο αθλητικες διαβαζω αλλα και εκει εχει πεσει κριση,οποτε τις εκοψα,Ιουνιο μηνα και δεν εχει ακουστει ενα ονομα της προκοπης, ΕΛΕΟΣ)Αυτοι που βγαινουν και μιλανε για την κριση στο γυαλι ειναι αυτοι που μας οδηγησαν εδω,οποτε οτι και να πουν δεν εχει αξια.Σε προσωπικο επιπεδο,η γνωμη μου ειναι οτι τα λεφτα πρεπει να τα σκορπαμε μονο σε φαγητο και ποτο.Χωρις φαγητο δε ζεις και χωρις ποτο δεν παλευεται η κατασταση!Οχι ακριβα ρουχα,οχι χλιδατες διακοπες,οχι ακριβα κινητα(κηπουρε) και γενικα οχι τρελες και ασκοπες σπαταλες.Αλλωστε,πριν 15 χρονακια περιπου ετσι ημασταν και απο οτι θυμαμαι περναγαμε καλυτερα!Α,και οσο για τη δραχμη δεν καταλαβαινω τον πανικο για την επιστροφη της,το λαθος ηταν που φυγαμε απο τη δραχμουλα μας.Οταν πηγαιναμε γυμνασιο με ενα χιλιαρικο τρωγαμε,πιναμε και μας μενανε και για μπιλιαρδο,απο τοτε που γιναμε Ευρωπεοι τρωμε μονο το αγγουρι και δε μας φτανουν ουτε για τσιχλες.Κουραγιο και μην αγχωνεστε τα λεφτα δε φερνουν την ευτυχια ποτε!
Υ.Γ.:Εμενα ηδη με αγγιξε η κριση και εξαιτιας της αυξησης των τιμων της βενζινης,δε θα μπορεσω να κατεβω στη σχολη μου και να παρευρεθω στην εξεταστικη...

Πάμε Mundial ???

Ποιος διεστράμενος νους σκέφτηκε να βάλει την εξεταστική μέσα στο Mundial … Η σχόλες παραμένουν κλειστές για 5352395 λογους.Συνελεύσεις,απεργίες καθηγητών,απεργίες ΜΜΜ,νταβατζιλίκια αριστερών,γιορτές και αργίες....Και θα μείνουν ανοιχτές αυτές τι ιερές μέρες? Δεν ειναι μέρες για μαθήματα και διάβασμα..Ειναι μερες για.....

Goal

desperdiçado

Υ.Γ. soundtrack ανάρτησης coldplay ft Jay Z- lost

Concert and Beer!

Και που λες βρήκα τζάμπα εισητήρια για την Rihanna...θα προτιμούσα να είχα βρει για τους massive αλλά έχω αποδεχτεί το γεγονός ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή!

κίνηση 1: περίπτερο και αγορά μπύρας 2 ευρώ (!) το κουτάκι...5 κουτάκια ε..θα φτάσουν λες!

κίνηση 2: κατανάλωση μπύρας και παρατεταμένο κάπνισμα μέχρι να γεμίσει το κενό μεταξύ πρώτου συγκροτήματος και του μεγάλου ονόματος!

κίνηση 3: ...τελείωμα των μπυρών...απογοήτευση και το μεγάλο όνομα να πουδράρει ακόμη την μύτη του αλλά ευτύχως μέχρι εκείνο το σημείο είχα γίνει ψιλοντίρλα έπαιζε και το Everything is gonna be alright στα μεγάφωνα οπότε την παλεύεις.

κίνηση 4: συνειδητοποιείς ότι έχεις αρχίσει να ξενερώνεις και τώρα πια στα μεγάφωνα παίζει ανακοίνωση για τα τελευταία δρομολόγια του τράμ-ηλεκτρικού-μετρό και δεν ξέρεις καν τους στίχους μπας και καταφέρεις να το τραγουδήσεις...και κατευθύνεσαι στο μπάρ και αγοράζεις 5 ευρώ (!) την μπύρα την πίνεις γουλίτσα γουλίτσα να μην σωθεί και λες και ευχαριστώ.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: την επόμενη φορά πρέπει να φέρω μπύρες από το σπίτι!