ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ vol.14

Οι μερες περνουσαν ηρεμα στην πολη,τωρα πια.Ο χρονος γιατρευε τις πληγες του Ιαν με αργο, αλλα σταθερο ρυθμο και το σταδιο προσαρμογης του στις νεες καταστασεις ειχε,πλεον,περασει.Ενιωθε επιτελους καλα,μπορουσε να σταθει στα ποδια του και ειχε βρει τον εαυτο του ξανα.Σχεδιαζε μερες τωρα την επομενη του κινηση.Την τελευταια φορα που ειχε επιχειρησει να συλλεξει πληροφοριες,δεν τα ειχε καταφερει.Αυτη τη φορα επρεπε να ειναι πιο προσεκτικος,ωστε οι προσπαθειες του να εχουν καποιο αποτελεσμα.Ειχε καταληξει οτι σαν ζητιανος δε θα μπορουσε να προσεγγισει κοσμο για να μαθει αυτα που ηθελε και πως επρεπε να βρει καποιον αλλο τροπο.Ο Ιαν ειχε μεγαλο ταλεντο στη ζωγραφικη,και κυριως στο να αποτυπωνει τα προσωπα τον ανθρωπων στο χαρτι.Τα πορτραιτα του ηταν εκπληκτικα,τοσο που θα τα ζηλευαν πολλοι γνωστοι ζωγραφοι.Ειχε μαζεψει καποια χρηματα,αυτους τους τρεις μηνες,αρκετα για να βελτιωσει το ρουχισμο του και να αγορασει τον εξοπλισμο,που απαιτειται για εναν πλανοδιο ζωγραφο.Εκανε οτι επρεπε για να μοιαζει σε ζωγραφο και πηρε τη θεση του στην Γκραμερσι,ενα απο τα πιο πολυσυχναστα και κεντρικα μερη του Μανχαταν.Σε αυτο το σημειο,ειχε τη δυνατοτητα να παρακολουθει τα μερη που συχναζε η Λε'ι'λα.Ηταν σιγουρος οτι καποια στιγμη θα την εβλεπε.Το μονο που επρεπε να κανει ηταν υπομονη.Η δουλεια του ζωγραφου πηγαινε πολυ καλα απο την πρωτη κιολας βδομαδα.Σε αυτο ειχε βοηθησει και ο Ριτς,που με τον τροπο του,προσελκυε τον κοσμο.Τα πορτραιτα του Ιαν εμοιαζαν με προσωπα ετοιμα να σου μιλησουν μεσα απο το χαρτι και ο κοσμος πληρωνε καλα για αυτο.Ηταν χαρουμενος αλλα στο μυαλο του ηταν ακομα η εκδικηση και το ποτε θα αντικρυζε τη Λε'ι'λα.Οσο ο χρονος περνουσε το συναισθημα αυτο μεγαλωνε.Μετα απο δυο εβδομαδες αποδοτικης εργασιας,ειχε ερθει η ωρα να ξεκουραστει.Αφησε το πινελο και τον καμβα και εκατσε με τον καλο του φιλο,το Ριτς,παρατηρωντας τους ανθρωπους στην πλατεια.Ολοι ειχαν παρασυρθει στους ρυθμους της μεγαλουπολης εκτος απο αυτον.Ενιωθε περηφανος για αυτο.Ξαφνικα,στον αερα ταξιδευε ενα οικειο,για αυτον,αρωμα.Του φαινοταν πολυ γνωστη αυτη η μυρωδια.Σαστισε οταν ειδε μια γνωριμη σιλουετα να βγαινει απο μια πολυτελεστατη λιμουζινα.Ηταν η Λε'ι'λα!Θα μπορουσε να αναγνωρισει τη μορφη της αναμεσα σε χιλιαδες γυναικες.Εκεινη σταθηκε για λιγο στο πεζοδρομιο,ψαχνοντας την τσαντα της.Ο Ιαν τα ειχε χασει.Τη μια στιγμη ηθελε να τρεξει και να της σφιξει το λαιμο μεχρι θανατου και την αλλη να την αρπαξει και να τη φιλησει παθιασμενα!Εδινε μαχη μεσα του να μεινει ακινητος,οταν αρχισε να περπαταει προς το μερος τους...to be continued...