αποσπάσματα από ένα μπανάλ φόνο

"...Λυγίζω τα χέρια και γέρνω στο περβάζι. Κάτω τα κύματα ουρλιάζουν, σκάβουν τα βράχια, ζητούν να ξεπλύνουν τη ντροπή από τα κόκκινα ρούχα. Σε λίγο θα πάρουν μαζί τους ό,τι έμεινε να θυμίζει την παρουσία της. Και τίποτα δε θα με σώσει από την ίδια μοίρα, τίποτα δεν έσωσε ποτέ κανέναν. Αίνιγμα, που δεν ξέρω αν βρω τη λύση του, δε ξέρω αν με νοιάζει πια. Γυρνώ την πλάτη μου και βλέπω τι συμβαίνει, τι συνέβη. Ένα πιστόλι πεταμένο και τοίχοι λεκιασμένοι από τα χέρια μου. Μηχανικά τους καθαρίζω, από το παράθυρο δίνω το πιστόλι στη θάλασσα, αυτόματα όλα, που σημαίνει, νοιώθω αισθήματα, αλλά δεν έχει σημασία, πάνω από δυο βουλές μέσα μου τώρα, και αυτή που μιλάει τα λόγια αυτά και τα βάζει σε σειρά είναι απορημένη, αθώα, δεν την ρωτήσανε, κανένα δάκτυλο δεν την υπακούει, καταγράφει μόνο, για λογαριασμό των υπολοίπων. Δεν ξέρω πια, δεν εξηγώ, δε θέλω να μάθω, λήθη μόνο ζητώ και φυγή."

"...Όλα ήρεμα. Έχω βρει την ισορροπία. Δεν φοβάμαι. Ξέρω, τα πάντα ξέρω..."

"...Είναι τόσο όμορφη. Είναι δική μου. Πώς μπορεί να είναι αλήθεια;"

"νομίζουν πως όλα είναι αστεία. Νομίζουν πως... Δε με ξέρουν. Θα δουν..."

"ήσουν τα πάντα για μένα. ακούγεται πεζό, ακούγεται μαύρο και λυρικό. Δε με άφησες να σου δείξω τι είχα. Βλέπεις τώρα; Για πες μου, το περίμενες; Τι είπες; Δεν είναι αστείο, τίποτα δεν είναι αστείο, δε γελάω. Ναι, είναι σαχλό. Ναι, είναι μαύρο. Μόνο να επαναλαμβάνομαι μπορώ τώρα, δεν έχω λέξεις να σου πω, δεν έχω. Με βλέπεις να γελάω, αλλά όχι, είμαι άδειος. Και εσύ πιο πολύ από μένα. Τώρα."


κυρίες και κύριοι, η ενδέκατη εντολή ήταν "Έχε χιούμορ". Αλλά ο μαλάκας ο Μωυσής, συγγνώμη, έκανε μεγάλα γράμματα, και έπρεπε να αφήσει μία απέξω, και άφησε αυτήν.
Η δωδέκατη, που προϋποθέτει την προηγούμενη, ήταν "Αλλά μη το παρακάνεις".
Και αφού του άλλαξα τα φώτα και αυτουνού του ποστ, ας αποκαλύψω και δύο δικές μου, για τις οποίες αναλαμβάνω πλήρη ευθύνη: "Μην το παίζεις εξυπνάκιας" και "Μην βλέπεις διαφημίσεις και αμερικάνικες ταινίες". Η τελευταία είναι πιστεύω πολύ πιο σημαντική από όσο της επιτρέπεται να φανεί από αυτήν την λαλημένη ανάρτηση, και σας καλώ να την λάβετε σοβαρά υπόψιν. Ειδικά οι γυναίκες. Ή μάλλον όλοι. Αυτά λοιπόν, και να καλωσορίσω την Yoko, να εκφράσω την χαρά μου που θα υπάρχει και άλλος στο μπλογκ που θα έχει παρατσούκλι από την wikipedia, να την διαβεβαιώσω πως διατελούμε σώας τας φρένας! Benvenuto!