ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ vol.16

Το χαρτάκι έγραφε "Ρίτσαρντ Άλαν Γούντ κωδικός θυρίδας 4554".Ο Ίαν δεν πίστευε αυτό που έβλεπε! Για ποιό λόγο η Λεϊλά είχε στην τσάντα της τον κωδικό της θυρίδας του Ρίτς? Πώς ήταν δυνατόν η παρ' ολίγο αρραβωνιαστικιά του να γνωρίζει κάτι τόσο πρωσοπικό για τον νεκρό φίλο του? Σίγουρα ό,τι και αν συνέβενε ήταν πολύ περίεργο και ο μόνος τρόπος για να ανακαλύψει την αλήθεια ήταν ένας.Να ακολουθήσει την Λεϊλα και να ξεδιπλώσει το κουβάρι του μυστηρίου που είχε δημιουργηθεί. Χωρίς να χάσει καιρό, ο Ίαν, κατευθύνθηκε προς το Gramercy Park Hotel όπου λίγο πριν είχε δεί την Λεϊλα να μπαίνει. Μόλις μπήκε μέσα δεν μπόρεσε να μην προσέξει τη χλιδή και την αίγλη του πολυτελέστατου ξενοδοχείου. Η διακόσμηση του, αναβίωνε μια άλλη εποχή ώστε νόμιζες οτι απο στιγμή σε στιγμή θα έβλεπες μπροστά σου ιππότες να παρελάβνουν φρουρώντας Λόρδους και Πριγκίπισσες. Τα βαριά έπιπλα συνδιάζονταν με βελόυδινες κουρτίνες που αγκάλιαζαν τους πέτρινους τοίχους κάνοντας το χώρο πιο ζεστό, πιο φιλόξενο. Επαναφέροντας τον εαυτό του στον πραγματικό σκοπό της επίσκεψης του στο ξενοδοχείο, ο Ίαν, διέσχισε το δίαδρομο περνώντας μπροστά απο την ρεσεψιόν και πάτησε βιαστικά το κουμπί περιμένοντας με ανυπομονησία να κατέβει το ασανσέρ. Μόλις έφτασε, οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα και μια καμαριέρα βγήκε απο μέσα.Το καρτελάκι στο πέτο της έγραφε Μπρούκ Φιλντς. Ο Ίαν μπήκε στο ασανσέρ και στάθηκε εκεί κοιτώντας την Μπρούκ να απομακρύνεται, όταν εκείνη γύρισε τον κοίταξε και του χαμογέλασε ντροπαλά. Ήταν γύρω στα 25, μελαχρινή, με μεγάλα πράσινα μάτια και υπέροχο χαμόγελο. Καθώς οι πόρτες του ασανσέρ έκλειναν ο Ίαν έμενε ανέκφραστος μαγεμένος απο την ομορφιά της νεαρής καμαριέρας. Ύστερα πάτησε τον αριθμό 6 και περίμενε αμήχανα μέχρι το ασανσέρ να φτάσει στον 6ο όροφο. Μόλις οι πόρτες άνοιξαν, εκείνος με γρήγορες κινήσεις διέσχισε τον μακρύ διάδρομο ψάχνοντας το δωμάτιο 601. Το βρήκε αμέσως και αφού βεβαιώθηκε οτι κανένας δεν βρισκόταν τριγύρω ακούμπησε προσεκτικά το αυτί του στην πόρτα και προσπάθησε να ακούσει την συνομιλία της Λεϊλα με τον μυστηριώδη Πίτερ. Οι φωνές τους μόλις που μπορούσαν να διακριθούν πίσω απο την βαριά, ξύλινη πόρτα.. TO BE CONTINIUED..