Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ vol.15

O Ιαν ένιωσε για μια στιγμη τα πόδια του βαριά, έτοιμα να λυγίσουν,καθώς η Λεϊλα πλησίαζε όλο και πιο κοντά στο παγκάκι όπου καθόταν εκέινος μαζί με τον πιστό του φιλο, τον Ριτς. 'Ηξερε καλά οτι έπρεπε να σταθεί στο ύψος του και να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτη οσο πιο ωριμα μπορουσε.Καιρό τώρα περίμενε αυτή τη συνάντηση και έτσι είχε σκεφτεί καλά τι θα έλεγε μόλις την συναντούσε.Τα λόγια αυτά χόρευαν σαν νιφάδες χιονιού,παρασυρμένες απο χιονοθύελλα μέσα στο μυαλό του. 'Ενιωσε τους παλμούς της καρδιάς του να αυξάνονται με τρελούς ρυθμούς,καθώς σηκώθηκε αποφασιστικά από το ξύλινο παγκάκι, έτοιμος να έρθει αντιμέτωπος με την Λεϊλα. Όλος ο υπόλοιπος κόσμος τριγύρω, έμοιαζε να είχε παγώσει,στο μυαλό του Ίαν και μια νεκρική σιγή να έχει απλωθει παντού.Ο μόνος ήχος που ακουγόταν προερχόταν από τις κομψές ψηλοτάκουνες γόβες της Λεϊλα,καθώς βημάτιζε προς το μέρος του.Ένας διαπεραστικός ήχος κινητού τηλεφώνου διέκοψε την σιγή αυτή και ο Ίαν τα έχασε για λίγο.Ένα παράξενο συναίσθημα σαν να ξύπνησε απότομα από βαθύ ύπνο τον κατέκλεισε.Στεκόταν σαστισμένος και παρακολουθούσε την ΛεΪλα να ψάχνει μανιωδώς το κινητό της μέσα στην τεράστια δερμάτινη τσάντα της.Το κινητό χτυπούσε επίμονα και σίγουρα όποιος και αν καλούσε, φαινόταν διατεθημένος να περιμένει,μέχρι η Λεϊλα να το σηκώσει.Ένα χαρτάκι ξεπήδησε έξω από την τσάντα καθώς εκείνη τράβηξε βίαια το κινητό της.Απάντησε αστραπιαία, χωρίς να κοιτάξει ποιός τηλεφωνούσε.Ο Ίαν βρισκόταν λιγότερο απο πέντε μέτρα μακριά της και μπορούσε καθαρά να ακούσει τί έλεγε."Α! Εσύ είσαι Πίτερ! Είμαι ακριβώς απ' έξω! θύμησε μου πάλι τον αριθμό."είπε η Λεϊλα στον συνομιλητή της, περιμένοντας την απάντηση."603.οκ! θα είμαι εκεί σε δύο λεπτά"είπε και έκλεισε βιαστικά το τηλέφωνο.Ο Ίαν στεκόταν ακόμα εκεί, αμίλητος, παρακολουθώντας το παραξενο σκηνικο που στηνοταν μπροστα του.Η Λεϊλα συνέχισε να περπατά και χωρίς να ρίξει ούτε μια ματιά στον Ίαν κατευθύνθηκε προς το Gramercy Park Hotel,που βρισκόταν στο πίσω μέρος της πλατείας.Ο Ίαν την είδε τελικά να μπαίνει στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο και αμέσως πήγε στο μέρος οπού δευτερόλεπτα πριν στεκόταν η ΛεΪλα.Έσκυψε και μάζεψε το πεσμένο χαρτάκι απο το πάτωμα.Μόλις το δίαβασε, το πρόσωπό του σκοτείνιασε..TO BE CONTINUED...

Υ.Γ.:Οταν κολλας υπαρχει παντα καποιος να σε βοηθησει... Υοκοpedia ευχαριστω πολυ!!

2 σχόλια:

melancholic είπε...

ian lives! φοβερή συνέχεια. γαμάτο αυτό με τις νιφάδες (άσχετο νο 1: η κάθε νιφάδα λέει είναι διαφορετική στο σχήμα από κάθε άλλη, άσχετο νο 2: στο ξενοδοχείο αυτό έχει μείνει και ο bob dylan!)
περιμένω γρήγορα το επόμενο, με το σταγονόμετρο έρχονται, σαν ταινία όλο διαφημίσεις

Unknown είπε...

ενδιαφέρουσες διαφημίσεις όμως!
υπάρχουν φάσεις που μπορώ να γράφω με τις ώρες και άλλες που δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα που να μην ακούγεται απελπιστικά κλισέ και οι φάσεις αυτές μπορεί να απέχουν και μήνες μεταξύ τους!όταν συμβαίνει το δεύτερο απέχω και εγώ αλλά εγώ ρε γαμώτο δεν έχω κανένα να με ξεκολλήσει..χμ!
υ.γ. οι στερεότυπες ψηλοτάκουνες γόβες...i love it!