βλέπω το φως
στην κάθε ψυχή
που το κρύβουν
όταν φοβούνται
κι εγώ φοβάμαι
μα θα το πω
αδέξια, και απλά, και με την καρδιά μου
πως λάμπουν τα μάτια
λάμπουν τα μαλλιά
λάμπουν οι λέξεις
κάθε ψυχής που
είχαμε το κουράγιο να γνωριστούμε
ακούω τους άλλους, και διαβάζω
και όλοι λένε το αντίθετο
να, μια τύπισσα που με έχει αγγίξει με αυτά που γράφει
λέει πως όλοι είμαστε μαλάκες, με έννοια κακή
δεν ξέρω, ίσως αυτήν την στιγμή
να είμαι στο άλλο λάθος άκρο
όσο είμαι όμως
θέλω να μπορέσω να την μοιράζομαι
γιατί μένει μέσα μου
και γίνεται βόμβα που σκάει
και γίνεται απλώς
μελό στίχοι
μα τους πιστεύω φίλε
5 σχόλια:
a re melagxolike bomba etoimi na ekragei eisai
ειναι απλα ο δικος μας ανθρωπος!
sok kai deos brosta sta logia tou melancholic!
siniag, και ποιος δεν είναι;
tmcris, :)
zatzo, σοκ ίσως. Τι σοκ τώρα...
δεν εισαι στο λαθος ακρο
Δημοσίευση σχολίου