Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

मेमेंतो मोरी

κοίτα και θα δεις πως είμαστε ίδιοι.

πως είστε ίδιοι.

Λοιπόν, πάρα πολλά που δεν προχωράνε είναι που κολλάνε σε κάποιον Φόβο. δεν αναφέρομαι στο φόβο να πέσει το αμόνι στο κεφάλι σου. Για αυτό που είναι ήδη μέσα λέω.

στον τίτλο ήθελα να γράψω το memento mori, αλλά για κάποιο λόγο που δεν ξέρω γίνεται έτσι (σε αυτά τα Κινέζικα αναφέρομαι).

Έλεγα λοιπόν πως πολλά κολλάνε, με δύο λάμδα νομίζω, στον Φόβο. Ο Φόβος τώρα είναι ένα πράγμα που έχει την καταγωγή του από πολύ παλιά. Ο Φόβος πρέπει να είναι από τα πρώτα πράγματα που δημιουργήθηκαν, και φυσικά βασίζεται στο να μην πάω ξέρω γω κοντά στο λιοντάρι και μου φάει το χέρι.
Δεν ξέρω αν το έπιασα σωστά, αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως διάφοροι κοινωνικοί μηχανισμοί, που ίσως τελικά δεν είναι καθόλου απαραίτητοι, γραπώνονται από αυτό το πράγμα και πια μέσα σου βασικά μόνο το μήνυμα: τρέξε, γιατί θα σε φάνε.

Υποψιάζομαι από την άλλη, πως υπάρχουν κάποιοι που τα έχουν ξεπεράσει αυτά από μικροί, και τους φαίνονται σαν ανεμοβλογιά ας πούμε που περάσανε τότε και ούτε το θυμούνται. Από την άλλη... η Κόλαση Των Άλλων βλέπω πως μεταφράζεται στον καθένα με διαφορετικό τρόπο.

Λοιπόν, επειδή το γάμησα πάλι, απλώς μην είσαι χέστης. Ειδικά όταν ξέρω πως γράφεις στα αρχίδια σου τα πραγματικά αμόνια. Και ο άλλος φοβάται, αυτό που μοιάζει με επίθεσή του, είναι ο φόβος του. Ίδιοι, ίδια σκατά αν θες, και έχει πλάκα

5 σχόλια:

loco zardinero είπε...

Polu wraio to arthraki sou, ma apopsi, sorry pou se patisaden to eixa dei!

melancholic είπε...

σα να με συμπληρώνεις είναι!

zatzo είπε...

sxetiko nomizw:

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1125583&lngDtrID=252

melancholic είπε...

σχετικό ναι! φοβερό που άνθρωποι με διανοητική πάθηση είναι πιο μπροστά από τους "νορμάλ" σε κάποια θέματα.
Ο φόβος ο κοινωνικός που έλεγα δεν επιβάλλεται μόνο από τον πολιτισμό μας, πατά στην περίεργη μνήμη που κουβαλάμε από την κούνια μας.
Άκου όμως:

"[...]
Και το κάνουμε αυτό γιατί
αντιμετωπίζουμε τους άλλους
ως ξεχωριστούς, με τον τρόπο που
μας έχουν διδάξει το διαφορετικό.
Και ένα συνταρακτικό χαρακτηριστικό
που βιώνουμε
είναι να είσαι μ’ έναν άλλο άνθρωπο
και ξαφνικά να συνειδητοποιείς
πως ο τρόπος που είναι ο άλλος δεν
είναι διαφορετικός από τον δικό σου.
Και να βιώνεις το γεγονός πως
αυτό που είναι ουσιαστικό σε σένα
και αυτό που είναι ουσιαστικό σε μένα,
είναι το ίδιο.
Η συνειδητοποίηση πως
δεν υπάρχει το άλλο.
Είναι όλα ένα.

[...]
Κάποιοι πάνω στο τρενάκι
για πολύ καιρό, αναρωτιούνται..
Είναι αληθινό; Ή είναι απλά μία βόλτα;
Και κάποιοι άλλοι που θυμούνται
έρχονται και μας λένε
Εϊ, μην ανησυχείς δεν θα κρατήσει
για πάντα.
Είναι μόνο μία βόλτα.
Και τους σκοτώνουμε αυτούς
τους ανθρώπους.
[...]
Μια επιλογή εδώ και τώρα.
Ανάμεσα στον φόβο..
.. και την αγάπη.
Η Επανάσταση
Η Επανάσταση είναι Τώρα"

από zeitgeist

Μαριάννα είπε...

Έχεις δίκιο σε όσα γράφεις...
Φοβόμαστε να μιλήσουμε,να εκφραστούμε,να θυμώσουμε,να γελάσουμε,να κλάψουμε..Έχουμε μπει σε ένα τριπάκι που κάθετι διαφορετικό μας κάνει να ντρεπόμαστε...Δεν έχουμε μιλιά!Δεν έχουμε φωνή!Και οκ όλοι μεταξύ μας συμφωνούμε λίγο πολύ στο να τα διαπιστώνουμε..Αλλά η κραυγή μας που είναι???

Όπως το είπες

Μια επιλογή εδώ και τώρα.
Ανάμεσα στον φόβο..
.. και την αγάπη.
Η Επανάσταση
Η Επανάσταση είναι Τώρα"

Και το μεγαλύτερο κακό είναι που έχουμε φτάσει στο σημείο σε όλους μας η επανάσταση να φαίνεται τόσο μα τόσο ουτοπική....