αλλαξοβασιλίκια

"...με κείνο το ηφαιστειώδες ξέσπασμά τους, μ' εκείνο το σεισμικό καλπασμό τους πάνω στο φρεσκοπλανισμένο παρκέ του γηπέδου του "Γιαντ Ελιέου". Με τρόμο οι Ισραηλίτες φίλαθλοι θ' ακούν στ' αυτιά τους το εφιαλτικό και ασυγκράτητο ποδοβολητό των σταυραετών του ΠΑΟ, που μ' επιδρομικές κινήσεις κι' επελάσεις καταπατούσαν κι αλώνιζαν κατακτητικά την ισραηλινή περιοχή και σκορπούσαν τον όλεθρο στην πρωταθλήτρια του Ισραήλ. Θα περάσουν αρκετές ημέρες για να συσταλούν τα μάτια των οπαδών της Μακάμπη, που είχαν φρικιάσει από το χειμμαρώδες και βιβλικά καστροφικό παιχνίδι των αετών του Κώστα Μουρούζη..."
"...Αυτό το σφίξιμο, αυτή η βεντούζα δυσκόλευε αφάνταστα την αναπνοή των Ισραηλινών... Που κάτω από το πλάκωμα και τον εφιάλτη των "κομμάντος" του Κώστα Μουρούζη είδαν τον Χάρο νάρχεται στα ποδοβολητά των πράσινων διαβόλων... Ένδεκα ολόκληρα λεπτά κράτησε ο εφιαλτικός καλπασμός των Ελλήνων..."
"Οι Ισραηλινοί μάχονται για να αντκτήσουν το χαμένο έδαφος αλλά η ακατάλυτη ψυχή των Ελλήνων έχει μεταβάλει τους παίκτες σε "Διγενήδες" αντρειωμένους και λεβεντόκορμους. Με την την καρδιά και με τα στήθεια, με την ψυχή για ασπίδα αντιμετώπιζαν τις επιθέσεις των Ισραηλινών και μέσως σαν πραγματικοί "κομμάντος" κτυπούσαν στο ψαχνό..."
"...Στο 28 οι Ισραηλινοί ισοφαρίζουν και τότε "σχίσθηκε" το καταπέτασμα του "Παλαί ντε Σπορ". Ο Νταγιάν σηκώνει το χέρι θριαμβευτικά και οι νικητήριες κραυγές του πολέμουν των 6 ημερών ακούγονται... Μα εδώ το λένε Ελλάδα... Κι οι Έλληνες ποτέ δεν πτοούνται, ποτέ δεν λυγίζουν..."
"Μα ο Παναθηναϊκός, όρθιος κι αντρειωμένος, όμοιος με θρύλο και Διγενή, με μυθικό Αίαντα ξανακτυπά..."

- Αθλητική Ηχώ, 11-12-1971



Παρακαλώ, κύριοι, προσπαθήσατε να σπάση το μονότονον των εφημερίδων, να ξαναπάρη κάθε εφημερίδα την ιδικήν της προσωπικότητα, παρ' ότι ακόμη έχομεν τον έλεγχον της ύλης των εφημερίδων διά του μηχανισμού τον οποίον έχομεν καθιερώσει

Το όραμα είναι έναν. Είναι γνωστόν, είναι επιβεβλημένον, είναι το όραμα Ελλάς. Ελλάδας της Ελλάδος. Ελλάδα η οποία θα είναι διά τους Έλληνες η ζωή των. Θα είναι ο σκοπός των. Και ερωτάται: ποία η μορφή του οράματος;



Μανουσάκης, Χανιά, Μάχη της Κρήτης το 1941:

Ήταν έναν Φουρναράκης καπελλάς. Ήμουνα, λέει, στο καταφύγιο στην εποχή της καταλήψεως και άκουσα πως μοιράζουνε κονσέρβες. Όχι πως μ' αρέσει η λεηλασία, αλλά επειδή μ' αρέσουν οι αντζούγιες επήγα στον σχολείο Αγίου Ιωάννου και πήρα μια κουβέρτα, έσπασα μία κάσα αντζούγιες, την έβαλα μέσα και την ώρα που τη σήκωνα να τη βάλω στον ώμο μου να φύγω έρχονται δύο Ιγγλέζοι. Θυμωμένοι μπλα-μπλα-μπλου να με ντουφεκίσουν. Εμένα, μωρέ θα με ντουφεκίσετε; Έχω νοικιάσει το σπίτι μου στον Τζων, στον Μπιλ, είπε μερικά ονόματα. Λέει πού; Πάει να τους εδείξει το σπίτι που καθόταν οι Ιγγλέζοι μέσα, ελείπανε οι Ιγγλέζοι. Απάνω που ψάχνανε αυτοί σηκώνομαι να και φεύγω, βάζω μαύρα γυαλιά, βάζω κι έναν παλτό, μια καμπαρντίνα και κατεβαίνω κάτω νομίζοντας πως δε θα με γνωρίσουν. Αλλά με γνωρίσανε. Και με πήραν και με πήγανε στη δεξαμενή και φέρανε και κάτι άλλους να μας εντουφεκίσουν. Και λέω του γειτόνου μου: "Είντα πάθανε, μωρέ, οι Ιγγλέζοι σήμερα και αγριέψανε;" "Ποιοι Ιγγλέζοι κακορίζικο; ετουτοι είναι Γερμανοί". Είχανε γίνει τα αλλαξοβασιλίκια και δεν το 'χε πάρει πρέφα!

Από Το Μέγα Βιβλίο Της Τουαλέτας, Πέτρου Κ. Ντελόπουλου