Μετα απο δυο ωρες,που περιπλανιοταν στους δρομους της πολης,βρηκε μια σκοτεινη γωνιτσα σε ενα στενο.Ξαπλωσε,χωρις δευτερη σκεψη,το κατακοπο κορμι του στο κρυο τσιμεντο και εκλεισε τα ματια του.Διπλα υπηρχε ενας καδος σκουπιδιων και η μυρωδια,που ερχοταν με το αερακι της πολης,ηταν αφορητη.Ουτε αυτη η δυσωδια ομως,ουτε και το κρυο τον εμποδισε απο το να κοιμηθει βαθια.Ισως ο υπνος ηταν και η αμυνα του στις καταστασεις,που αντιμετωπισε την πρωτη αυτη δυσκολη μερα.Επεσε λοιπον ξερος για υπνο,με την ελπιδα οτι αυριο τα πραγματα θα ειναι καλυτερα...Η δευτερη μερα ξεκινησε καλα,καθως ο Ιαν με το που ανοιξε τα ματια του,αντικρυσε ενα ευχαριστο θεαμα.Μια σακουλα με φαγητο ηταν πεταμενη εξω απο τον καδο!Ετρεξε προς το μερος της και η ευτυχια του πολλαπλασιαστηκε οταν την ανοιξε.Ενα λαχταριστο σαντου'ι'τς ηρθε σαν ''μαννα εξ ουρανου'' να ''ηρεμησει'' το στομαχι του και να ξεκινησει με ιδανικο τροπο τη μερα για αυτον.Το καταβροχθισε αμεσως,δεν τον ενοιαζε ουτε ποιος,ουτε γιατι το ειχε πεταξει εκει,απλα του οφειλε ενα μεγαλο ευχαριστω.Ξεκουραστος,λοιπον και φαγωμενος,αποφασισε να δραστηροποιηθει για να βγαλει καποια χρηματα.Επρεπε να παριστανει,πιο πιστικα,τον τυφλο και να μην μενει στασιμος σε ενα σημειο της πολης.Του λειπε ενα μπαστουνι για να ολοκληρωσει την εικονα του τυφλου ζητιανου...Αρχισε να συνειδητοποιει οτι για να ζησει επρεπε να κανει πραγματα αποτροπαια.Ετσι εκλεψε το μπαστουνι απο εναν τυφλο γερο που συναντησε στο δρομο του.Ενιωσε μεγαλη ντροπη γι'αυτο,αλλα τωρα ηταν ''ο θανατος σου η ζωη μου''.Αποφασισε να παει στο μετρο της πολης και να ζητιανεψει στα βαγονια.Θυμηθηκε,που οταν χρησιμοποιουσε μετρο,παντα καποιος ζητιανος θα γυρνοβολουσε στα βαγονια ικετευοντας για μερικα κερματα.Ισως ηταν μια καλη λυση τελικα...Προχωροντας προς τις αποβαθρες παρατηρουσε τους αγχωμενους ανθρωπους και εβλεπε να περνουν,ολοι διπλα του,σε ταχυτατους ρυθμους.Του φαινοταν παραξενο αλλα και αυτος ετσι ηταν πριν λιγες μερες,με τον ιδιο τροπο φεροταν.''Μηπως ειμαι καλυτερα και πιο ηρεμα τωρα?'',σκεφτηκε,χαμογελωντας.Μπαινοντας στα βαγονια αρχισε να φερεται με τον πιο εξαθλιωμενο τροπο,εφτασε να ειναι πιεστικος ακομα και για ενα σεντ,αλλα του βγηκε σε καλο.Ηξερε οτι οι ζητιανοι που γινονταν αφορητοι μαζευαν λεφτα,γιατι ο κοσμος ηθελε να τους ξεφορτωθει.Με τα χρηματα που εβγαλε,ετρωγε και σημερα και αυριο.Ηταν χαρουμενος,αλλα και προβληματισμενος για την κουραστικη ζωη που ζουσε στο παρελθον.Τωρα το μονο αγχος που ειχε ηταν η ανευρεση τροφης και γωνιας υπνου...Ειχε αποτιναξει απο πανω του καθε εννοια και η ζωη του δεν ηταν ρουτινα πια.Ισως μεσα στην φτωχεια εβρισκε το πραγματικο νοημα της ζωης...to be continued...
1 σχόλιο:
αδίστακτος. καλά κάνει
Δημοσίευση σχολίου