ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ vol.11

Ο ηλιος ξαναγυρισε στο Μανχαταν μετα απο μια βδομαδα.Το πρωτο φως της μερας βρηκε τον Ιαν,κουλουριασμενο εξω απο την πορτα ενος φαστφουνταδικου.Το γεγονος πως η σημαδιακη για αυτον μερα ηταν ηλιολουστη και τα συννεφα ειχαν αφησει τον ουρανο της πολης τον εκανε να σκεφτεται καπως αισιοδοξα...Η πεινα ομως δεν του αφηνε και πολλα περιθωρια για σκεψη.Βρισκοταν,κοντα,μια ωρα εξω απο το φαστφουνταδικο περιμενοντας καποιος να τον λυπηθει και να του πεταξει εστω ενα κομματι ψωμι...Ματαια ομως...Η ωρα περνουσε και το στομαχι του γουργουριζε ολο και περισσοτερο.Δεν ειχε συνηθησει να ζει ετσι.Στο σπιτι του ειχε ολες τις ανεσεις και τωρα επρεπε να προσαρμοστει σε κατι καινουργιο για αυτον.Ηταν υποχρεωμενος να αντεξει την πεινα,το κρυο και να στερηθει ολες τις ανεσεις του διαμερισματος του αν ηθελε να επιβιωσει...Ειχαν περασει σχεδον τρεις ωρες οταν σηκωθηκε απο το πεζοδρομιο.Περπατησε,νωχελικα,ως την πορτα του φαγηταδικου και σταθηκε κοιτωντας τον κοσμο μεσα.Επρεπε να βαλει κατι στο στομα του οσο το δυνατον πιο συντομα...Εσπρωξε την πορτα και μπηκε μεσα!Αρχισε να γυρνα σαν πλανοδιος γυρω απο τους πελατες,κοιτωντας τους με βλεμμα ικεσιας.Τα αποφαγια που μαζεψε,μεχρι οι υπαλληλοι του μαγαζιου να τον διωξουν,ηταν αρκετα για να τη βγαλει μεχρι το βραδυ.Κουρνιασε στη γωνια του,εφαγε σαν λυσσασμενο σκυλι τα αποφαγια,εκλεισε τα ματια του και με νανουρισμα τη φασαρια του δρομου,αποκοιμηθηκε.Ειχε μολις νυχτωσει,οταν ενα χερι τον χτυπησε βιαια στον ωμο.Ανοιξε τα ματια του και μπροστα του βρισκοταν ενας αστυνομικος!Τον σηκωσε με το ζορι και τον εσπρωξε στο δρομο φωναζοντας:''Τσακισου απο δω,βρωμιαρη και μη σε ξαναδω!''Ο Ιαν ξεπερασε το αρχικο σοκ,σηκωθηκε και εξαφανιστηκε χωρις να βγαλει αχνα.Επρεπε να βρει αλλη γωνια και ηταν αναγκαιο να βρει λιγα χρηματα, ζητιανευοντας.Περπατουσε,σερνοντας τα ποδια του και σκεφτοταν τροπους επιβιωσης...Η πρωτη μερα του στο δρομο τελειωνε σιγα σιγα αλλα οι επομενες θα ηταν ακομα πιο δυσκολες...to be continued...