DREAM ON

Έπεσε τυχαία στα χέρια μου τις προάλλες το παρακάτω άρθρο και διαβάζοντάς το με έκανε να αναθεωρίσω ορισμένα πράγματα και να θυμηθώ οτι τελικά τίποτα δεν πάει χαμένο, τίποτα δεν είναι ανόητο, κάνεις δεν μπορεί να μας σταματήσει απο το να πετύχουμε τους στόχους μας και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τα όνειρά μας.Όσα «ΔΝΤ» και όσες «οικονομικές (και μη) κρίσεις» και αν προκύψουν στη ζωή, τελικά μόνο όσοι δεν παύουν να ονειρεύονται καταφέρνουν να επιβιώσουν.Γιατί όπως είπε και η Eleanor Roosevelt περίπου 50 χρόνια πριν, «Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που πιστεύουν στην ομορφιά των ονείρων τους»



"Δεν είμαστε ονειροπόλοι, δεν είμαστε απο άλλο πλανήτη, απλά συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε περισσότερο απο ποτέ, όχι για να αποδράσουμε απο την πραγματικότητα αλλά για να φτιάξουμε μια νέα.Το μέλλον ανήκει σε αυτούς που το οραματίστηκαν. Φαντάσου να τρέχεις με χίλια στην πίστα ράλι του αιωνίως ξέγνοιαστου πριγκιπάτου του Μονακό.Και ξαφνικά, μετά την στροφή, ένα τεράστιο φωτεινό stop ξεπροβάλλει αναπάντεχα και σε προειδοποιεί για επερχόμενο κίνδυνο. Και το χρυσό ηλιοβασίλεμα του Μόντε Κάρλο θαμπώνει απο σύννεφα και ο ορίζοντας δεν είναι πια το φωτεινό μέλλον γεμάτο απο απέραντες ευκειρίες που σου υποσχέθηκαν. Αφήνεις το γκάζι.

Μέχρι πριν απο λίγο καιρό ήμασταν η χρυσή γενιά που δεν γνώρισε ποτέ πείνα και πόλεμο, που είχε την πολυτέλεια των σπουδών, των gadget, των διακοπών, της δίαιτας μπροστά σε παραγεμισμένα ψυγεία.Τα αντανακλαστικά μας δεν ήταν προετοιμασμένα. «Η γενία των 700 ευρώ» δεν εκπαιδεύτηκε για κάτι τέτοιο. Οι κοινωνιολόγοι απερίφραστα δήλωναν προ κρίσης οτι οι «Millenium» διαθέτουν αντανακλαστικά γέρου, με λίγα λόγια το βάζουν κάτω εύκολα, δεν παλεύουν για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, απογοητεύονται, ενδίδουν με την πρώτη στραβοτιμονιά. Τώρα που το χρήμα κατακρημνίστηκε ως υπέρτατη αξία πιθανολογούμε οτι οι νέες αξίες θα εκθρονίσουν τις παλιές και θα φυτρώσουν νέα φτερά στη θέση των παλιών. Τότε όλοι ανεξαρτήτως, πιτσιρικάδες, μεγάλοι ή μεγαλύτεροι μπορεί να σταματήσουμε να κάνουμε όνειρα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα ενός κομφορμισμού χωρίς άνθη, εις το όνομα του «Richistan» και του επιχρυσωμένου bling blong.

Ήδη μια νέα πραγματικότητα ξεδιπλώνεται σαν χαλί κάτω απο τα πόδια μας.Νέοι τρόποι, στόχοι και προοπτικές ταράζουν τα βαρετά λιμνάζοντα νερά. Η αντίδραση όλο και περισσότερων γύρω μας είναι νέες παρέες και κολεκτίβες που στρώνουν το δικό τους μονοπάτι. Εφόσον τίποτα δεν γίνεται θα το κάνουμε εμείς να συμβεί. Το στρίμωγμα ξεβολεύει τους ανθρώπους και τους κάνει πιο αποφασισμένους. Όταν δεν υπάρχει στήριγμα, όταν δεν υπάρχει τίποτα πίσω, μπορείς να πας μόνο μπροστά.

Έχω αρκετούς φίλους που άλλαξαν τρόπο πλεύσης: για να αντιμετωπίσουν την κρίση πίστεψαν ακόμη περισσότερο στα όνειρά τους, εφόσον δεν υπήρχε άλλη διέξοδος. Άλλοι αποφάσισαν ναφύγουν και άλλοι να μείνουν, να γκρεμίσουν και να ξαναχτίσουν με νέα υλικά.

Αν νομοτελειακά το αντανακλαστικό στη δράσα είναι η αντίδραση, τότε, φίλοι μου, δεν υπάρχει τίποτα πιο υγιές απο το να ξεχάσουμε τα πάντα, να σφυρίξουμε αδιάφορα, να γελάσουμε στον εαυτό μας και να συνεχίσουμε το δρόμο μας με ακόμα μεγαλύτερο διασκελισμό."