Πρώτη σκηνής της πολλά υποσχόμενης νύχτας: ECDL και kooreli στον καναπέ να προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν τη θεϊκή ταινία Dοnnie Darko. The Butterfly Effect και Mulholland Drive στη συσκευασία του ενός. Καιρό είχα να ψαρώσω τόσο με ταινία. Αντικειμενικά εξάλλου αν το δει κάποιος, ΔΕΝ είναι δυνατόν ταινία με soundtrack που εμπεριέχει κομματάρες που στέκουν στο πάνθεον σαν τα Killing Moon και Love Will Tear Us Apart να μην είναι καλή. Την προτείνω ανεπιφύλακτα. Μετά ακολούθησε αποτοξίνωση από τον προβληματισμό του φιλμ με youtube και έναν cirillo απο το carrusel να μας θυμίζει ότι ήταν, είναι και θα μείνει η πιο cult τηλεοπτική φιγούρα στους αιώνες! Στη συνέχεια αποφασίσαμε να χορτάσουμε τα πεινασμένα/λυσασμένα μας στομάχια στο διάσημο Torore, το εστιατόριο που προσπαθώ εδώ και καιρό να πετύχω ανοικτό οτάν . . . πεινάω! Γιατί όταν λες "opening times : 5.30 - 11.30" στις 5.30 είσαι ανοικτά ρε φίλε! Τέσπα.
Είχε έρθει άραγε η στιγμή για το 42nd; H απάντηση ήταν αρνητική εξαιτίας μια ατέλειωτης ουράς νέων, όμορφων, φερέλπιδων νέων που αναζητούσαν να πιουν το ποτό τους ακούγοντας βρετανική indie! Γιατί "this is fucking maDchester, for god's sake!". Δεν πειράζει όμως, δεν πέφτουμε και ο αόρατος σύνδεσμος που έχουμε αναπτύξει με το Northern Quarter είναι αρκετά ισχυρός ώστε να μας απαλάξει από πειραματικές διαθέσεις. Matt & Phreds λοιπόν, για dedicated jazz στιγμές και τις πρώτες σταγόνες cider μπύρας να βρέχουν τα λαρύγγια μας με την ηχητική επένδυση μιας φυσαρμόνικας που "έκλαιγε". Έκει γράφτηκαν τα πρώτα γράμματα σε sms του ελληνικού κινητού. Έκει ολοκληρώθηκε. Εκεί αποθηκεύτηκε. Έτοιμοι σαν άλλοτε. Γενναίοι όσο ποτέ. Αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε για ακόμη μα φορά στις τις προκλήσεις και τις αντιφάσεις του σύμπαντος.Αλλαγή βάρδιας. Το Northern είναι φιλόξενος μονόδρομος που θέλει να τον περπατήσουμε. Και έτσι πράττουμε. Και όπως πάντα το Northern είναι έτοιμο να σε πείσει ότι είναι μακράν το μαγαζί με τους πιο ενδιαφέροντες θαμώνες. Από που να αρχήσει κανείς και που να τελειώσει. Τιμής ένεκεν, θα αναφέρω πρώτη τη γλυκιά Hannah, της οποίας η μητέρα πέταξε μαύρη πέτρα πίσω της και μένει στη λεβεντογέννα κρήτη. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι όποτε η όμορφη βρετανίδα συναντά έλληνες (ο legend την είχε ξαναπετύχει) χτυπά τηλέφωνο asap στη μάμα της! Όπως και τη προηγούμενη φορά, έτσι και χθες η μητερα της Hannah βρέθηκε να μιλά με έλληνες στις 5.00 ώρα ελλάδας! Ναι είναι όμορφα τρελοί αυτοί οι βρετανοί! Τόπος συνάντησης με τη φιλέλληνα Hannah, το καπνιστήριο.
Επιστρέφουμε στα ενδότερα. Το sms φεύγει. Στη πίστα η τελευταία αμαζόνα του είδους της, με το περήφανο λοφίο/κοκκόρι της μοιάζει να δηλώνει ότι το dark wave δεν θα πεθάνει ποτέ. Τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψει σπίτι, ξεβάψει τα μάτια της, αποκαθυλώσει το κοκκόρι και βάλει πιτζάμες με τον woody τον τρυποκάρυδο. Αλλά αυτό αργεί. Για αρκετά ακόμη το ύφος της fame fatale θα κυριαρχεί. Ας έχει. Τέλος δύο καλοστεκούμενες θείες μας προσεγγίζουν. Και για πρώτη φορά το όνομα μου προφέρεται άριστα από την εμφανώς "έχω πιει το βόσπορο" κυρία (:D) Nicky. Εδώ συμβαίνει το απρόσμενο και η συζήτηση με τις θείες, που αποδεικνύονται λιγότερο mental wasted από ότι αρχικά νόμιζα, έχει ενδιαφέρον και πατά ακριβώς στη κουβέντα που είχα με το συντροφο kooreli πριν. Η κουβέντα δείχνει να έχει δρόμο. Δεν έχω όμως κουράγιο. Είμαι πτώμα και σκέφτομαι ΆΛΛΑ τώρα. Καληνυχτώ και αποχωρώ σε ένα Manchester που χιονίζει (!). To sms δεν έφτασε ποτέ. Σημάδι απο το θεό ή τρικλοποδιά από τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας;Υ.Γ. Soundtrack της ανάρτησης Foals - Balloons
