Ο Καββαδίας ήταν φίλος με τον Σεφέρη. Βρέθηκαν κάποτε μαζί στη Βυρητό, όταν ο Σεφέρης ήταν εκεί πρεσβευτής. Έτυχε λοιπόν να είναι τότε μια ελληνική εθνική γιορτή, και πήγαιναν οι δυο τους προς την πρεσβεία για τον εορτασμό, με ταξί (αυτά τα ταξί! όλο μπροστά μας...). Παρατηρεί τότε ο Σεφέρης, σε μια άκρη του λιμανιού, πολλές ελληνικές σημαίες.
"Δεν ήξερα", λέει στον Καββαδία, "πως έχουμε τόσο μεγάλη ελληνική παροικία".
"Δεν κατάλαβες", του απαντά ο Καββαδίας, "είναι οι πουτάνες από το λιμάνι, που πανυγηρίζουν που έπιασε ελληνικό πλοίο!".
Γενικά, ο Καββαδίας είχε πολύ καλές σχέσεις με τις πουτάνες...
Ο Καββαδίας είχε προσπαθήσει μικρός να σπουδάσει καπετάνιος, αλλά παράτησε τις σπουδές του να μπαρκάρει. Σε κάποια φάση που ήταν ακόμη στη σχολή, παίρναν παρουσίες την ώρα της εξέτασης, και φώναξαν και το όνομά του.
"Παρών" λέει ο Καββαδίας.
"Τον ναύαρχο Καββαδία του Βασιλικού Ναυτικού τι τον έχεις;" τον ρωτά ένας αξιωματούχος.
"Χεσμένο".
Και τον πέταξαν έξω, όπως αφηγήθηκε ένας απόμαχος καπετάνιος που ήταν μπροστά.
Τα δυο αυτά ανέκδοτα είναι από το βιβλίο (που δεν έχω, τα βρήκα στο internet) του Μήτσου Κασόλα "Νίκος Καββαδίας. Ο δαίμονας χορεύει μέσα μου".
Για όσους έχουν υπόψιν μόνο την μελοποίηση του Μικρούτσικου του ποιήματος Θεσσαλονίκη του Καββαδία, προτείνω και αυτήν από τους Ξέμπαρκους.
update: μόλις έμαθα για αυτήν την hip hop εκτέλεση του Μαραμπού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου