I'll meet you overboard . . .

“Στην αποβάθρα 8 σε μισή ώρα. Έχω μπλέξει και είσαι ο μόνος που μπορώ να εμπιστευτώ!” Η γυναικεία φωνή ήταν οικία αλλά όχι άμεσα αναγνωρίσιμη. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι προερχόταν από το μακρινό παρελθόν. Αυτό που είχε προσπαθήσει πολύ να ξεχάσει αλλά δεν τα είχε καταφέρει. Δεν υπήρχε όμως πολύς χρόνο για σκέψεις, η αποβάθρα 8 βρισκόταν στην άλλη πλευρά της πόλης και δύσκολα θα προλάβαινε, αν προλάβαινε. Έπρεπε τουλάχιστον να προσπαθήσει. Η απόγνωση του τηλεφωνήματος ήταν τέτοια ώστε να μην έχει επιλογή.

Έτσι, χωρίς πολλά πολλά, πετάχτηκε έξω από το διαμέρισμά του και σταμάτησε το πρώτο ταξί που έτυχε να περνά. “Στις αποβάθρες παρακαλώ. Γρήγορα! Είναι ανάγκη!”, είπε με ένταση. Η απάντηση του οδηγού ήταν αποθαρρυντική. “Θα προσπαθήσω φίλε, αλλά με τέτοια κίνηση σήμερα, δύσκολα θα προλάβεις το ραντεβουδάκι σου”. Μάλλον δεν ήταν σαφές από την έκφραση του προσώπου του ότι κάτι σοβαρό είχε συμβεί. Ο ταξιτζής συνέχισε στο συνήθη φαλλοκρατικό τόνο γελώντας, “Ελπίζω να αξίζει το κρύο που θα φας, σπίτι δεν έχετε και σε σέρνει στις αποβάθρες;”. Απάντηση δεν υπήρξε, εξάλλου αυτή τη στιγμή είχε ένα εκατομμύριο άλλες σκέψεις στο μυαλό του.

Αρχικά κάλεσε τον αριθμό από τον οποίο είχε δεχθεί τη κλήση. “Σε περίπτωση που όλα πάνε στραβά σώσε τον εαυτό σου! Ο θεός δεν θα εμφανιστεί απόψε . . .”, μόνο αυτό άκουσε και μετά μια νεκρή γραμμή. Κάλεσε και ξανακάλεσε χωρίς αποτέλεσμα. Ίσως έπρεπε να τρομάξει, να κυριευτεί από φόβο ή έστω να προετοιμαστεί για κάτι επικίνδυνο. Από την άλλη ίσως οι τρομεροί φίλοι του έπαιρναν εκδίκηση για τις αμέτρητες φορές που είχαν πέσει θύματα της διάθεσης του για πλάκα. Αυτό το σενάριο τον βόλευε αλλά δεν συγκέντρωνε πολλές πιθανότητες. Παρόλα αυτά επικοινώνησε μαζί τους μήπως κατάφερνε να τους αποσπάσει το οτιδήποτε που θα μαρτυρούσε την ανάμειξή τους σε όλο αυτό. “’Έλα ρε μαλάκα, σε περιμένουμε. Πάλι θα αργήσεις;”, “Ναι, θα αργήσω . . . Βασικά, δεν ξέρω αν θα έρθω καν . . . Δεν μπορώ να σου πω το οτιδήποτε.”.

Η ώρα περνούσε αλλά ακόμη δεν είχαν προσεγγίσει τη παραλία. Η κίνηση στους δρόμους ήταν τέτοια που τους είχε σχεδόν ακινητοποιήσει. “ Ίσως θα κάνεις πιο γρήγορα με τα πόδια.” και επιτέλους για πρώτη φορά στη διαδρομή ο ταξιτζής είπε κάτι το οποίο ήταν άξιο προσοχής του. Έβγαλε ένα χαρτονόμισμα και το έδωσε στον οδηγό. “Κράτα τα ρέστα και ευχήσου μου καλή τύχη”. “Αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι καλύτερο, ξεκίνα να τρέχεις. Αλλά ξέχασα . . . Ήθελες ευχή. Καλή τύχη λοιπόν. Πάντως ο θεός πέθανε από overdose.” είπε ο μέχρι πρότινος χαβαλές ταξιτζής και η ήδη περίεργη νύχτα έμοιαζε να έχει βουτήξει σε μια λίμνη παραισθησιογόνων και δεν έβγαζε νόημα.

Κοίταξε το ρολόι του. Είχε ακόμη 10 λεπτά. Αν δεν χρονοτριβούσε είχε μια ελπίδα. Ξεκίνησε να τρέχει. Έτρεχε και σκεφτόταν τι πρόκειται να αντικρύσει φτάνοντας στην αποβάθρα. Έβαλε τα δυνατά του για να προλάβει, ακόμη και όταν ένιωσε ότι οι δυνάμεις τον εγκαταλείπουν δεν σταμάτησε και συνέχισε. Σε λίγο έφτασε και αναζήτησε αυτήν με τον αριθμό 8. Στο τέλος της διαγραφόταν μια σιλουέτα. Κατευθύνθηκε προς τα εκεί.

“Το ήξερα ότι θα έρθεις. Το ήξερα ότι μπορώ να βασιστώ επάνω σου.” ήταν το λόγια της κοπέλας. Απάντηση δεν πήρε, η έκπληξη του ήταν τέτοια που δεν τον άφηνε να πει το οτιδήποτε. Έμειναν εκεί να σιωπηλοί για λίγα λεπτά. Τη σιωπή έσπασε ένας άγνωστος με προτεταμένο όπλο. “Δεν ξέρω από πού ήρθες εσύ και δεν με νοιάζει. Μπορείς να φύγεις αν θες. Όπως μάλλον θα ξέρεις να κάνεις καλά. Σε γράφω στα αρχίδια μου. Αυτή η πουτάνα όμως θα κάτσει εδώ! Λοιπόν; Θα μου αδειάσεις τη γωνιά;”. Την άρνηση του και τη προσπάθεια αφοπλισμού του άγνωστου διαδέχθηκαν δύο πυροβολισμοί. Νεκροί, η κοπέλα και ο αυτός . . .

Υ.Γ. Soundtrack ανάρτησης Nightstalker - Just a Burn

Υ.Γ.2 Εικόνα (1) E.C.D.L entertainment, Εικόνες (2) & (3) J.Bannon - C.Colohan